Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Stem: Serbande vloeyende.
A Ls de klaer blinckende straeltjens vande d'oogen; gaen
Wayden in 't vlack van de blauwe Zee,
Ende d'Ys voogel in 't jongen zou mogen zijn:
Als dan laet elck Schipper zijn ree,
't Waetertje wonder speelt,
Mits 't diep van 't onder beelt,
En weer glans aen 't Hemels veruw toe lacht:
Wel wie zouw dencken dan?
Dat zoo weer krencken kan,
Tot schrick van Schipluy zijn brullende kracht.
2 Alle de baeren en ruyssende stroompjens
Die de nacht dwaelster volgen na,
| |
[pagina 65]
| |
Sijn soo niet gebonde aen Kintias Toompjens
Als ick wel Cloris ooghlonckjens sla gaa
Wiens soetheyt duuren kort
En door 't verstuuren wort
Mijn ziel beklemt, in een droevige vorm
Gelijck de schepen vaak
Wel worden tot een baak,
Als 't moy weer keert, in een haestige storm.
3 Sullen mijn suchten, en stortende traantjes, dan
Gaeren op 't laest in een vlietende meer,
Soo sal mijn gesucht inde slaepende vaentjes gaen,
Die ons dan voeren ter Hellewaerts neer,
Doch eer ick reys ree bin
Bid aen uw' Zee Godin,
Gunt wat aen Cloris 't geen ick heb te veel,
Want Galatees gesicht,
Hout nochtans vlamme stight,
Daeter my en haer wat vier ten deel.
|
|