De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 74]

XVI Uilenspiegel wordt gebannen.

De bisschop van Luik, hoorende van de veelvuldige schelmstukken van Uilenspiegel, bande hem uit zijne Staten, hem volstrekt verbiedende, eenen voet op het gebied van Luik te zetten.

Uilenspiegel was derhalve genoodzaakt op te pakken; daar evenwel eenige menschen hem geld schuldig waren, kwam hij eene maand daarna terug, en deed zijnen intogt in Luik, gezeten op eene kleine kar, waar voor een vrolijk paardje uit de Ardennes trippelde.

Bij toeval werd hij door iemand van het hof ontmoet, die het aan den Vorst ging overbrengen; deze zeer verstoord, zond een zijner wapenknechten, met order om den schuldigen in zijn rijtuig bij hem te brengen. ‘Wie heeft u veroorloofd,’ zeide de Prins-Bisschop, Uilenspie-

[p. 75]

gel ziende, ‘om den ban te breken en binnen onze landpalen terug te keeren?’ ‘Ik heb mijnen ban niet gebroken,’ antwoordde Uilenspiegel, ‘ik heb geenen voet gezet op Luiksch grondgebied; maar wel op den grond van den Prins en Keurvorst van Keulen.’ Daarbij toonde hij aan, hoe zijne kleine kar met aarde gevuld was, die hij uit Keulen had mede genomen. De bisschop van Luik konde niet nalaten te meesmuilen en zeide: ‘wij zullen zien wat het geven zal.’ En hij beval heimelijk eenen zijner knechten de kar te volgen en den slimmen schelm gevangen te nemen, zoodra hij de voeten zoude zetten op zijn gebied. Uilenspiegel die naar een aanzienlijk huis gereden was, vraagde om den heer van het huis te spreken, die hem verzocht binnen te komen: hij klom derhalve van de kar, om zijne dertig gulden te ontvangen. Terstond daarop zeide de afgezondene van den Bisschop, welken hij niet achter zich gezien had, en die hem in den kraag nam. ‘Nu zijt gij toch op den grond van mijnen heer, en moet mij in

[p. 76]

de gevangenis volgen.’ - ‘Nog niet,’ zeide de grappenmaker, ‘ik ben op Keulsch grondgebied’ en zijne schoenen losmakende, liet hij zien, dat dezelve vol zand en gras waren, en dat hij derhalve den voet had op vreemden bodem.

Terwijl de man aan zijnen meester hieromtrent verslag ging geven, ontving Uilenspiegel zijn geld en reed weg.