De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 43]

IX Hoe Uilenspiegel voorgaf, dat hij door de lucht zoude vliegen.

Niet lang liet de rustelooze aard van Uilenspiegel hem toe, in dit vreedzame dorp te blijven, en, na menige ondeugende en listige guitenstreek te hebben uitgevoerd, kwam hij op eenen avond te Mechelen aan; waar hij zijnen intrek nam in eene herberg, waar de kraanvogel uithing. Daar hij nu volkomen zonder geld was, gaf hij zich voor een zeer buitengewoon mensch uit, en liet den volgenden dag door de gantsche stad uitroepen, dat hij op het dak van de stallen der herberg zoude klimmen; deze nu kwamen aan de eene zijde op eene ruime binnenplaats uit, aan de andere zijde in een naauw steegje; dat hij van daar als een vogel zoude wegvliegen, met uitgespreide vleugels drie kringen in de lucht beschrijven, en dan zich zacht, midden op de groote plaats zoude

[p. 44]

nederlaten. De nieuwsgierigen, die bij deze ongeloofelijke kunst wilden tegenwoordig zijn, zouden hiervoor eene kleinigheid betalen. Toen dit nieuws verspreid was, scheen de plaats van de herberg niet groot genoeg, om de menigte te



bevatten; want de gantsche stad wilde deze buitengewone zaak bijwonen. Toen het avond geworden was, stak Uilenspiegel het geld op, dat de toeschouwers hadden gegeven, klom van vleugels voorzien op het hooge dak van de stallen en bewoog de vleugels snel met zijne armen, als stond hij gereed om weg te vliegen: nadat

[p. 45]

hij driemaal eene beweging had gemaakt als wilde hij zich voorover werpen, zeide hij tot de menigte, die met alle aandacht stond te kijken: - ‘Goede vrienden, ik geloofde niet, dat er in uwe stad grootere gekken waren dan ik; maar nu bemerk ik, dat zij er vol van is, want als gij mij allen had verzekerd, dat gij zoudt gaan vliegen, had ik het niet geloofd, en ziedaar! gij allen gelooft, dat ik zulk een onmogelijk ding kan verrigten.’

Onder de groote opschudding, die deze aanspraak veroorzaakte, liet Uilenspiegel zich door middel van een touw met knoopen, dat hij daartoe gereed had gemaakt, in het kleine straatje neder en verdween.