Typus Mundi

[p. 120]

[p. 121]

XXVIII. Post tenebras spero lucem.

EN tibi Cimmeriae clarissima noctis imago,

Vel si quos habitat nox magis atra specus.

Solibus orba tribus gemuit Nilotica Memphis;

Sed tibi, Nile, diem quarta revexit Eos:

At Mundo aeternis nox incubat atra tenebris,

Fax vbi nullius sideris vlla nitet.

Mille adeô rutilent Soles, & Sidera mille,

Etnoua Lunarum millia dena micent;

Gaudet Amor tenebris, tenebras scelus auget, & ipsam

Mutat in vmbrosae noctis opaca diem.

Ipse ego, cûiradiant tot claro in vertice Soles,

Lucifugâ hoc credor Iudice, lucis inops.

Scilicet Impietas naso suspendit adunco,

Si cûi teste Deo viuere suadet Amor.

Nox illi virtus, animi demissio torpor,

Paupertas sordes, Virginitasq́ue probrum,

Flagra, preces, gemitus, lacrymae ieiunia nugae,

Mors iocus, Infernus fabula, sanna Polus.

[p. 122]

 

Tempus erit, misso cum fulminis igne, videbis

 

Ipse tuas tenebras, Munde, meumq́ue diem;

 

Cùm spretum mirata iubar turba assecla Mundi

 

Clamabit moestis exululata modis:

 

Ergóne nos error recti de tramite flexit,

 

Nec Themis aequa duces praetulit vlla faces?

 

En qui tot ludos nobis fecêre, iocosq́ue,

 

Quorum vita fuit fabula, morsq́ue probrum,

 

Nunc genus aetherium sortiti gaudia captant

 

Coelituum densos inter agenda choros.

 

Nos salebras, tribulosq́ue, & inhospita saxa secuti

 

Fecimus à paruis ad mala magna gradum:

 

Illi, defixis animi inter Sidera curis,

 

Emerunt breuibus gaudia longa malis.

 

Sic illaudatos quondam laus debita, spretos

 

Gloria, & invisos spontè reuisit amor:

 

Nempe velut nostro cum Cynthius exulat orbe

 

Nulla Venus, oculo iudice, rebus inest;

 

Ast vbi noctiuagae velamina detrahit vmbrae,

 

Tota Venus Phoebo cum redeunte redit:

 

Sic mihi, qui densâ Mundi gemo nubilus vmbrâ,

 

Ereptum referet lux inopina decus;

[p. 123]

 

Lux toties imis mihi suspirata medullis,

 

O mihi lux longis gratior è tenebris!

 

Lux, de quâ nullos speret nox vlla triumphos,

 

Eia veni, noctis iam satis, eia veni.

Ce Diuin Cupidon, tout embrasé d'amour,
Descoche mil souspirs apres ce beau seiour;
Mais celuy-là de peur tremblotte, & herissonne,
Pēsant qu'en tout momēt au lugemēt l'on sōne.

Sal dan altijdt den nacht
Het klare licht versmachten?
Sal 's werelts boose macht
Altijdt de deught verachten?
Neen / neen:hier is den dagh /
Die Venus kindt ontsagh.
Des Oordeels klaren dagh
Verlicht dat duyster lagh.