Typus Mundi

[p. 116]

[p. 117]

XXVII. Venturum exhorresco diem.

HEi mihi! quae Circe vultum mutauit Amoris?

Daedala quò picto cessit ab ore Venus?

Quò dens oris ebur? niuei quò lilia colli?

Quò nitor, & geminae lumina bina faces?

Quò rosa malarum, natiuaq́ue purpura labri,

Quaeq́ue priùs posuit Gratia fronte Larem?

Quò coma defluxit flauentibus aurea cirris?

Quam velit esse suam Phoebus, & esse Charis.

Nulla manent priscae puero vestigia formae;

Squallidus at toto luror in ore sedet;

Os abit in rostrum, toto stant vertice plumae,

Luminaq́ue in binis bina sepulta cauis.

Ascalaphum (falso nisi stet pro teste vetustas)

Sic turpem Cereris filia fecit auem,

Hostem lucis auem, dirum mortalibus omen,

Tristiae dictantem funera, mortis auem.

At tibi non Hecates furor, aut mala gramina Circes

Mutarunt vultus, leno puelle, tuos:

[p. 118]

 

Ast Hecate peior, Circaeâq́ue arte Voluptas,

 

Quaeq́ue timent testem crimina foeda diem.

 

Dulichius deforme gulae sic grunnio rostrum

 

Debet, auaritiae, quod micet aure, Midas.

 

Proderis è vultu: quid frustrà conderis vmbris?

 

Phoebus adest; luci te dabit orta dies.

 

Illa dies, Minos quatiet quâ coelicus vrnam,

 

Et Themis aetherio ius dabit aequa foro,

 

Illa dies, coecis quae pandet operta cauernis,

 

Et si quid nigro nox tegit vlla specu,

 

Illa dies, renum quae scrutatura latebras

 

Eruet arcanos, Cypria furta, metus,

 

Illa dies, veri quâ testibus obruta caussam

 

Destituet Paphij Suada vel ipsa gregis:

 

Hae tibi terrori est, timet hanc mens conscia testem,

 

Haec est quam refugis, Cyprie bubo, dies.

 

Sic metuit lucem, subselliaq́ue aequa Catonis

 

Autolyci è piceâ posteritate nepos;

 

Sic famosa sacrae temerato foedere taedae

 

Venturi Coniux Coniugis ora timet.

 

Omne scelus pauidum est, refugit testemq́ue, diemq́ue,

 

Si nigra quid noxae nox sine teste parit.

[p. 119]

 

AEneus est, nullo pallescere crimine, murus:

 

Si vis Orbe metum tollere, tolle scelus.

L'hibou, & le mondain, & la rate-penade,
Nourrissons de la nuict, le iour ont en horreur;
Ilz craignent que Titan par sa dorée oeillade,
Descouurirat aux cieux leur infame laideur.

Wat is dit voor een uyl?
Is Venus kindt soo vuyl?
Is dit dat lieve kindt /
Daer elck is op versindt?
Nu sie ick wat daer schuylt:
Het sucht / het beeft / het huylt
Van vreese van den dagh /
Die (dat het oyt ontsagh)
Sal bringhen in het licht
Sijn vuyl onkuysch ghesicht.