Typus Mundi
(1627)–Anoniem Typus mundi– Auteursrechtvrij
[pagina 16]
| |
[pagina 17]
| |
QVondam dircaeis (si vera est fabula) campis
Horrida Cadmaeo semine nataphalanx:
Impia, crudelis, iurata exscindere Coelum,
Et mox fraternâ caede cruenta manus.
Tu quoq́ue Pandorae delusus fraude Prometheu,
Sparsisti humanum virus in exitium.
Quò repetita procul duplicis mendacia famae?
Parcite. mentiri fabula nulla solet.
Nomine si verso fias, Adame, Prometheus;
Tu Cadmus, pomum dens sit; & historia est.
Seuisti vetitâ decerptum ex arbore foetum,
Pullulat hoc scelerum semine dira seges.
Hinc quae non vidit, quae non mala pertulit orbis!
Armata in nostras Terra, Polusq́ue neces.
Hostis homo grauis ipse sibi est, semperq́ue negata
Quaerit, & in vitium fertile pectus habet.
Huic inflat tumidas ventosa superbia venas;
Hic sitit in rutilis, Tantalus alter, aquis;
| |
[pagina 18]
| |
Ille litat Cereri; se deuouet ille Lyaeo;
In castris Paphiae militat alter herae;
Alter in optatis sectatur mollia rebus
Otia; sed faust â non reditura vice.
Huic animum rabido furor, iraq́ue concutit oestro;
Intima huic ater viscera liuor edit.
Paene gygantaeo scanduntur sider a fastu,
Paene Deum superâ pellere sede iuuat.
Terra caue, fremit infensi grauis ira Tonantis;
Iam tua, iam plectit crimina; terra paue.
Nónne vides, vt praecipiti ruat aethere fulmen?
Vndique disrupto sulphur vt axe pluat?
Vt ferus excussis Boreas bacchetur habenis?
Hauriat vt curuas vndaq́ue, morsq́ue rates?
Nempe Helice, Pharos illa animi, dux optima vitae
Cimmeriâ ratio nocte sepulta iacet.
Dirigit extinctâ clauum ratione voluntas,
Mersaq́ue tot scelerum pondere vita perit.
En mala quot surgunt malè mansi è semine Mali!
Sic malum creuit vnicum in omne malū.
| |
[pagina 19]
| |
II.
O cruel changement! fiere metamorphose!
La semence d'vn fruict, quelle metem psychose!
Se change en carnaciers animaux; voir en maux,
Qui vont brisant le monde par mill' & mille fleaux.
| |
II.
O Adam, wat een quaet heeft ons dit saet ghedaen!
Niemant en isser vry / niemant en kan 't ontgaen.
Het vyer / de locht / de zee / de aerde draegt ons haet;
Dit seven-hoofdich dier / door-eet ons met sijn quaet.
Ghy hebt met grootē lust dit saeykē eens gesaeyt;
Maer wy met druck en sweet / geduerigh dat ghemaeyt.
|
|