Het tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf

De Vermaakelyke Vlooye-Jagt, of Zaamenspraak tusschen Moeder en Dogter.

Stem: Van klein philipje.

Wel Dogter heb jy der de kriewel in 't gat

Iou Billen die drillen of scheerje viat,

[p. 67]

 

Leg stil als een meid:

 

Eer dat ik jou smeyt,

 

Het is of jou gat op den hekel reid.

 

Wel Moeder daer is 'er een Vlooy in het bed,

 

Die zal my bekruypen verzuypen ik wed;

 

Hy byt my een stip,

 

Hy hippelt hip pip,

 

Hy jeukt en steekt hy gater wip wip.

 

Want gisteren zat hy ook in myn kous;

 

Hy is bruyn van kruyn gelyk een Sinous,

 

Ik zat hem doen rad,

 

Zoo digt aen zyn gat,

 

Maer hy is gaen wippen en zetten zyn spat.

 

Neen dogter dat is 'er geen vlooijen bedryf;

 

Die herzie Nagt merrie tyd u op het Lyf:

 

Waer komje van daen?

 

Jou leden die slaen,

 

Of hebje de Maen aen den Hemel zien staen.

 

Ja moeder het is 'er de Koster zyn Seun,

 

Hy praeyt en paept my zo menigen deun,

 

Uyt zuyvere Min,

 

Met hert ende zin,

 

Hy zalder my maken tot een Kosterin.

 

Wel heeft dat de Koster zyn Zoontje gedaen,

 

Hy zal tot zyn Vrouwe u trouwe hoort aen;

 

Wel heeft hy een vlooy,

 

Gezet in u kooy?

 

Zo geeft hem het hutje en mutje tot sooy;

 

Och! Moeder de Koster de wilder my niet,

 

Dien spotter en potter lagt in myn verdriet;

 

En zeyd dat hy noyt,

 

Myn kons heef gevlooyd,

 

En is als de Roozen voor Swynen gestrooyd.

[p. 68]

 

Wel dogter dan gaene wy na den Pastoor,

 

En zullen 't hem zeggen en leggen te voor

 

Hoe dat dese gast,

 

Uw eer heeft verrast,

 

Dat zulke dingen geen Koster en past.

 

Ja moeder dat konder niet helpen aen:

 

Dat vlooyen en plooyen dat heeft het gedaen:

 

Ik zal met vlyd,

 

Wel wachten altyd,

 

Dat mynder geen bytende Vlooyen bescheyt.

 

Gy dogters en Maegden hoord na myn raed

 

En kriegelt en spiegelt u aen myn staet,

 

Ik zit in 't geween,

 

Met een blok aen 't been,

 

Byten u de Vlooyen zo vangtse alleen.