KortVerhaal. Jaargang 32

[p. 148]

Twee gedichten
Jaap van den Born

Levensweg

De rijkste fauna vind je zo op straat
Daar liggen ze, vakkundig platgereden
En tweedimensionaal bruusk overleden
Zo'n egel lijkt precies een langspeelplaat

De marter die je meestentijds ontgaat
De das, die steels het daglicht heeft gemeden;
Het asfalt toont in fraaie dwarsdoorsneden
De meest bedreigde diersoort als plakkaat

Ook lappenbeesten liggen hier voor lijk
Ik laat niet na hem gretig op te rapen
Wanneer ik zo'n besmeurde knuffel vind

En als ik die trofeeën dan bekijk
Dan droom ik van het wenen van een kind
En ouders, die soms wekenlang niet slapen

[p. 149]

Beestachtig

Wanneer het beest in mij weer eens ontwaakt
Dan word ik wel gedwongen te gaan staan
Door spieren en zo meer die op gaan zwellen

Je ziet me snuivend door de straten gaan
Ik voel mijn boord mijn strottehoofd omknellen
En ruk verwoed de knopen van mijn jas

Mijn tred begint zich danig te versnellen
Ik loop wijdbeens in verend-snelle pas
Totdat ik bij mijn stamkroeg ben geraakt

Want tja, het beest in mij is heel erg tam
Schaapachtig zuip ik mij dan maar weer lam