De Tweede Ronde. Jaargang 30

[p. 67]

Elf onzijnen over literair bedrog
Jaap van den Born

Bij ons op Formosa^*

Je mag bij ons de vrouwen heel hard slaan
En mochten ze soms overspelig zijn
Dan is het toegestaan ze op te eten

We hebben ook een God: een brok venijn
De stilte wordt verscheurd door kinderkreten
We offeren er duizenden per jaar

Het is een prachtig land hoor, zeker weten
De messingmijnen die zijn wonderbaar!
Ach; geeft u mij die rauwe biefstuk aan

Hoezo bestaan die messingmijnen niet?
Bent u soms ook zo'n vuile jezuïet!

* In 1703 werd in de Londense society een echte, rauw vlees etende heiden geïntroduceerd die zich Psalmanazer noemde en zei Formosaan te zijn, ontsnapt aan de jezuïeten die hem Latijn leerden om zijn stamgenoten te bekeren. Hij beschikte over papieren in een ‘Japans’ schrift om zijn verhaal te staven en werd een gevierd man. Zijn boek over geschiedenis, zeden en gewoonten van Formosa werd een bestseller en (ook in het Nederlands) vertaald. Een wantrouwige jezuïetenpater die op Formosa was geweest en tal van leugens aantoonde in zijn verhaal sprak hij eenvoudig vierkant tegen. Na zijn dood vond men zijn memoires waarin hij diep berouw toonde over zijn leugens, zijn ware, eenvoudige komaf onthulde en zijn overigens boeiende leven als huursoldaat in Europa beschreef. Zijn ware naam noemde hij ook hierin niet.

[p. 68]

Ossians klacht^*

Dar-Thula's zoon, gesneefd op Caros' berg
Werd meegevoerd in Calthons woeste stroom
Bij Croma ligt zijn trotse lijk gebroken

Cath-Loda, in ruig Keltisch idioom
Heeft Colmal van Suls heldendood gesproken
En Fingal met Lumon, zijn vlammend zwaard

Heeft Carrics bloed aan Oithona gewroken
Cuthullin trok Sul-Malla aan de baard
En Clutha kwetste Mor tot in het merg

En Odin hoog verheven op zijn troon
Riep ‘Shit!’ in zijn mobiele telefoon

* James Macpherson ‘vertaalde’ in 1760 vele verzen van de derde-eeuwse bard Ossian uit het Schots-Gaelic toen men met een romantisch floers voor de ogen terugblikte op die tijd. Het boek was razend populair in heel Europa en Macpherson mocht Goethe en Napoleon tot zijn bewonderaars rekenen, hoewel er vanaf het begin ook sceptici waren, zoals Samuel Johnson (die van het woordenboek). In Nederland vertaalde Bilderdijk hem. Pas aan het eind van de negentiende eeuw werd het boek definitief als vervalsing ontmaskerd. Als u iets van de sfeer wilt proeven moet u Deirdre en de zonen van Usnach van Adriaan Roland Holst maar eens lezen.

[p. 69]

Oorsprong^*

Het is een waar maar wonderlijk verhaal:
Al wat er is aan kennis en cultuur
Dat danken wij alleen aan Oude Friezen

Die kenden lang geleden rust noch duur
Je vond ze overal met hun valiezen
Hun Hochkultur ging heel de wereld rond

En pakten ze daarna dan weer hun biezen
Dan bleek dat die nog jaren voortbestond
In mythen en legenden en in taal

Een voorbeeld maakt dit feit onloochenbaar:
Neptunus was neef Teunis: zonneklaar!

* Het Oera Lindaboek is met stip dé vervalsing uit onze vaderlandse geschiedenis. Dit ‘oeroude’, in onbekend schrift geschreven manuscript werd in 1867 door de scheepstimmerman Cornelis over de Linden, die beweerde dat het al eeuwen familiebezit was, aan de rijksarchivaris Eelco Verwijs overhandigd en ontcijferd en vertaald door J.G. Ottema van het Fries Genootschap, die van de echtheid overtuigd was. Het bevatte de geschiedenis van Friesland tot zo'n 5000 jaar terug, waaruit bleek dat het Friese volk de bodem had gelegd voor alle grote beschavingen, de Griekse democratie en het boeddhisme. Kern van de Friese beschaving was Texel, waar de ‘eremoeder’ zetelde, afstammelinge van Frya de Oermoeder, geschapen door Wralda (de ‘Oeroude’). Sporen hiervan vinden we in mythen en legenden over de hele wereld. Atlantis was ‘Altland’ (het Oude Land). Nog steeds zijn er er lieden die in de echtheid geloven. De auteur is altijd onbekend gebleven maar moet beschikt hebben over grote eruditie, humor en een zee van tijd. Als verdachten werden beschouwd François Haverschmidt (Piet Paaltjens), Eelco Verwijs, de jurist G.J. van der Meij en de Friese taalkundige Joost Hiddes Halbertsma.

[p. 70]

De man die Arizona stal (1880)^*

Het kostte hem wat inkt en perkament
En steels gesluip in menig stadsarchief
De voorbereiding duurde vele jaren

Maar ja, hij was dan ook geen kruimeldief
‘Heel Arizona’ liet hij openbaren
‘Is mijn bezit, van mijn tot oliebron’

Waarna hij een fortuin wist te vergaren
En jarenlang poseerde als baron
Helaas heeft dit verhaal geen happy end

Want diefstal van een land dat is een daad
Die enkel maar vergund is aan de staat

* James Addison Reavis pleegde in 1880 de grootste zwendel uit de geschiedenis door jarenlang zorgvuldig vervalste geboorteakten en grondeigendomsbewijzen in archieven te planten voor een Mexicaanse familiegeschiedenis die generaties omspande, tot in Spaanse archieven toe. Met deze papieren eiste hij de staat Arizona op en wist met deze paniek zaaiende claim, die tot jarenlange processen leidde, vele geldschieters te trekken en multimiljonair te worden. Hij huwde de laatste afstammelinge uit zijn verzonnen geslacht (een van niets wetend weesmeisje dat hij met zijn documenten overtuigde van haar adellijke afkomst) en noemde zich baron van Arizona. Het duurde meer dan 15 jaar nauwgezet speurwerk om zijn werk te ontrafelen en hem naar het gevang te sturen, waarna hij in armoede overleed (ook met het weesmeisje liep het slecht af). Verfilmd in 1950 met Vincent Price in de hoofdrol als The baron of Arizona (waarin het wél goed afloopt).

[p. 71]

Loflied^*

Sta op, sta op en jubel luid voor God!
Al wat op deze aarde adem heeft
Tone Hem eer! Laat ons met blijdschap juichen!

Aanbidt de Heer die alles leven geeft!
Naar Hem alleen wil alle knie zich buigen
Hij die Zijn Zoon voor ons ten offer nam!

Eert God alleen, wil steeds Hem dank betuigen
En prijst Zijn Zoon, het Bloedbevlekte Lam!
Roept luid Zijn Naam, gehoorzaam Zijn gebod!

Stijg op, mijn lied, tot Hem die alles schiep
Tot Hem die alle ding tot aanzijn riep!

* Aleister Crowley (1875-1947) ook wel genoemd Het Beest 666, oprichter van occulte genootschappen, satanist, magiër en leider van een liederlijk leven, schreef een godvruchtig lied dat vroom gezongen werd tot men ontdekte dat het een acrostichon was en de beginletters, van boven naar beneden gelezen, een scabreuze tekst opleverden.

[p. 72]

For your eyes only^*

De vrede is geen na te streven doel
En hoogst gevaarlijk voor het staatsbelang
Dus zorg dat steeds een vijand valt te duchten

Als vrede dreigt maak dan de burgers bang
En schep een vijand: dus verspreidt geruchten
Van buitenaardse dreiging in de nacht

Van zure regen, vieze wolkenluchten
Organiseer desnoods een heksenjacht
Geef bloed en spelen, schep een haatgevoel

Bestendig zo de functie van de strijd
Dat garandeert de staatsstabiliteit

* Victor Navasky en Leonard Lewin van het satirische vod Monocle bedachten in 1968 een geheimzinnige groep geleerden die in atoomvrije bunkers in de bergen een paar jaar brainstormden over ‘de aard van de problemen waarmee de V.S. geconfronteerd zou worden als een toestand van permanente vrede zou uitbreken’; ze stellen een programma op om met zo'n eventualiteit om te gaan. Hun rapportage, bekend als het Iron Mountain Report was een kil, in militair-analytisch jargon gesteld advies om in zo'n geval kunstmatige dreigingen te creëren als vliegende schotels, milieurampen of een wereldomvattend politiestaatcomplot om de massa's te mobiliseren. Mocht dat niet genoeg zijn, dan konden moderne vormen van slavernij ingevoerd worden of bloederige spektakels georganiseerd ‘op de wijze van de Spaanse Inquisitie en de heksenprocessen uit andere geschiedenisperioden.’ Ondanks de vermelding ‘fictie’ bij de eerste druk werd en wordt op grote schaal geloof gehecht aan het bestaan van dit rapport door complottheoriedenkers, Holocaustontkenners, antisemieten en rechtse milities. De gepensioneerde luchtmachtkolonel L. Fletcher Prouty, een van de belangrijkste adviseurs bij Oliver Stones JFK en auteur van een boek waarin de moord op Kennedy wordt toegeschreven aan geheime diensten, citeert ruimhartig uit het rapport om zijn claim te onderbouwen

[p. 73]

De last van de roem^*

Dan ben je dood en nóg heb je geen rust
Nog steeds wil men maar vragen aan mij kwijt
‘Hoe gaat het en wat doe je in de hemel?’

Het antwoord geven kost een eeuwigheid
De meeste vragers komen met gezemel
Heel soms geef ik een diepte-interview

Maar meestal is het niets dan dom gefemel
Ik wens ze allemaal een ziekte toe
Want zo vergaat me wél de levenslust!

Ik draai met glaasjes en planchette, ik klop..
Daar gaat-ie weer: ze roepen me weer op!

* Godfried Bomans verviel na zijn dood in 1971 niet in een passief zwijgen. Hij voerde lange gesprekken via automatisch schrift met Roma Hijneman, die hiervan verslag deed in Het boek Godfried waarin hij uitgebreid verhaalde over zijn leven in het hiernamaals. De familie van Bomans nam uiteraard afstand van dit boek en betitelde het als kletskoek. Vooral broer Jan Bomans wond zich op en noemde het boek ‘malligheid’. Hij wist waarover hij het had, want hij had net zelf een boek geschreven, In de stoel van Godfried, waarin hij uitgebreid vertelde hoe hij met hulp van het Engelse medium Leslie Flint contact had gelegd met de geest van Godfried.

[p. 74]

Tovenaar^*

Die Harry Potterboeken zijn niet waar
Het is verzonnen, nou dat snapt een kind
Maar zoiets is mij ook eens overkomen!

De waarheid is iets wat je niet verzint!
Ik had wat champignonsoep ingenomen
Van zo'n onwijze oude indiaan

Die was te wow! Ik kreeg de mooiste dromen
Ik denk dat hij er iets had ingedaan
Ik vloog de lucht in als een adelaar!

Ik kon het echt! Ik heb niets aangedikt!
En u vliegt er óók in als u dit slikt

* Carlos Castaneda (1925-1998) verkreeg een doctorstitel met de beschrijving van zijn geheel verzonnen avonturen met de indiaanse tovenaar Don Juan die hem zogenaamd inwijdde in de magische kunsten door middel van geestverruimende paddenstoelen. Zijn boeken hierover (o.a. The teachings of Don Juan en Journey to Ixtlan) werden internationale bestsellers. Richard de Mille ontrafelt al zijn verhalen in het boek Castaneda's journey - The power and the allegory. Veel van wat hij beschreef is aantoonbaar onjuist en de rest is een samenraapsel van Wittgenstein, Edgar Allan Poe en zenboeddhisme. Zijn ex-vrouw beschreef hem als introvert, humorloos (wat ik me nauwelijks kan voorstellen) en als ‘iemand die je graag wat op de mouw spelt’ (wat ik me wél kan voorstellen). De indiaanse cultuur in het zuidwesten van de V.S. waar alles zich zou hebben afgespeeld wordt nu geteisterd door New Age-toeristen.

[p. 75]

Lief dagboek^*

Het was weer eens een waardeloze dag
Vanmorgen bij het plassen bleef mijn kruis
Gemeen en pijnlijk aan mijn koppel haken

Ook heb ik weer eens last van oorgesuis
Die luide kreten die ik steeds moet slaken
En dat gebrul verpesten mijn gehoor

De jodenkoeken willen mij niet smaken
Het Moskovisch gebak dat smaakt ook goor
En Eva toont opmerkelijk gedrag

Ze noemde me een klootzak en een kwal
En schopte me geniepig in mijn bal

* In 1983 sleet Herbert Kujau 62 delen door hem vol gepende ‘dagboeken van Hitler’ aan Der Spiegel die hem miljoenen betaalde, ze met veel tamtam de wereld in slingerde en de rechten voor goud verkocht. De inhoud had hij overgeschreven uit een standaardwerk (inclusief fouten) en aangevuld met intieme ontboezemingen als ‘niet vergeten kaartjes te kopen van de Olympische Spelen voor Eva Braun.’ De gerenommeerde historici Hugh Trevor-Roper en David Irving stonken erin maar de vervalsing kwam al spoedig aan het licht. Der Spiegel had de echtheid laten controleren door een grafoloog het handschrift te laten vergelijken met dat van een brief van Hitler waarover ze beschikten. Die brief hadden ze gekocht van Herbert Kujau. Ironisch genoeg verscheen een boek over de affaire tijdens zijn gevangenschap onder zijn naam waarvan hij heftig ontkende de auteur te zijn.

[p. 76]

Het masker afgerukt^*

Eén woordje in zijn tekst kwam dikwijls voor
Opvallend vaak! Dat was het woordje ‘het’
Dat vond ik uit na nachtenlang gereken

Het werk van Komrij heb ik nauwgezet
Op dit merkwaardig fenomeen bekeken
En hem óók op dit woordgebruik betrapt

Statistisch-analytisch is gebleken
Dat Gerrit hiermee lelijk is gesnapt
Hij is er gloeiend bij: ik heb hem dóór!

Mijn wetenschappelijk getuigenis
Bewijst dat Komrij Harry Mulisch is!

* In 1990 verscheen De ondergang van Nederland, zogenaamd van de moslim Mohammed Rasoel, waarin ons land gewaarschuwd werd voor een aanstaande overheersing door fanatieke moslims. De Pakistaans-Nederlandse variétéartiest Zoka van A. werd veroordeeld tot tweeduizend gulden boete maar was waarschijnlijk niet de schrijver van deze Nederlandse Protocollen van Sion. Teun A. van Dijk, hoogleraar tekstwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en specialist in de analyse van racistische teksten, meende aan te tonen dat het Gerrit Komrij geweest moest zijn, onder meer omdat hij in beide teksten overeenkomsten vond als homoseksualiteit en het voorkomen van honden en spiegels (Komrij: ‘Dikwijls, te dikwijls ben ik zo met tweeën.’ Rasoel: ‘...maar zal ook een beeld van zichzelf in de spiegel werpen.’ Komrij: ‘Veertig ben ik heden geworden en een zwerfhond.’ Rasoel: ‘De gemeente, die tot taak had zwerfhonden op te pakken...’). Als klap op de vuurpijl gebruiken beiden het woord ‘stompzinnig’ voor hun tegenstanders. Als u dacht dat in ons land geen topwetenschap bedreven wordt bent u nu wel overtuigd. In eigen beheer gaf de wetenschapper nog een kloek boek uit over de affaire, waarin hij een warrige theorie over ‘eliteracisme’ verkondigt en stelt dat Komrij zo agressie hoopte uit te lokken om zich met Salman Rushdie te identificeren.

[p. 77]

De Grenzen Overschrijden: Naar een Transformatieve Hermeneutica van Quantum-Graviteit^*

De oude gravitatietheorie
Die non-euclidisch en zeer lineair
Door Riemanns equitaties is beschreven

Is wel significant maar arbitrair:
Een assumptief discontinu gegeven
De quantumtheorie heeft ons onthuld

Dat Galtons postulaat is opgeheven
En dat maakt perturbatie hier occult
Maar strookt met Bohr en Doyles' topologie

En als u deze regels luid beaamt
Dan wordt het toch eens tijd dat u zich schaamt

* Alan D. Sokal vulde in 1994 een groot aantal pagina's met hoogdravende onzinzinnen en citaten van postmoderne filosofen en voegde elf pagina's met ‘geraadpleegde literatuur’ toe met klinkende namen en een onafzienbare hoeveelheid absurde voetnoten (‘Perspectivisme, of wetenschappelijk relativisme, is nooit gerelateerd aan een subject: het bevat geen relativiteit of waarheid maar, integendeel, een waarheid van de relativiteit, dat wil zeggen, van variabelen welker processen het ordent overeenkomstig de waarden die het uit hen abstraheert in zijn coördinatensysteem’ - voetnoot 10). Dit alles om aan te tonen dat postmoderne filosofen allerlei wetenschappelijke termen gebruiken zonder te weten wat die betekenen. Hij stuurde het naar Social Text, een vakblad voor postmoderne sociologen en filosofen. Het werd moeiteloos geplaatst.