De Tweede Ronde. Jaargang 30

[p. 62]

Light Verse

[p. 63]

Twee gedichten
Maarten Beemster

In het restaurant

Ik luister stiekem mee naar wat hij zegt.
Hij heeft niet alles uit zijn duim gezogen,
het is ook vast niet helemaal gelogen,
hij meent het ongetwijfeld ook oprecht,

toch denk ik dat hij haar wél heeft bedrogen.
Zijn alibi is nog niet eens zo slecht;
dat hij het er zo dik heeft opgelegd
bewijst het overtuigend in mijn ogen.

Dan kijk ik naar zijn wijs geworden vrouw
voor wie hij zich niet mooier maken kan
omdat ze elke truc meteen herkent.

Misschien is hij dan toch geen charlatan
want ik zie in haar blik een leuke vent.
Wat is het toch dat ik hem niet vertrouw?

[p. 64]

Veritas

We konden hele nachten debatteren,
niets was in onze ogen zomaar waar;
in elke waarheid zagen wij een maar
en ieder argument was om te keren.

We kwamen laatst nog één keer bij elkaar:
acht stakkerige, kalende meneren
die hoorden hoe het eeuwig discussiëren
voorgoed voorbij was, maar nog lang niet klaar.

Want geen van ons hield vast aan onze lijn;
we namen elk een eigen flauwe bocht.
De leugens die we vroeger als te klein
terzijde schoven werden nu verkocht.

We hebben al die tijd voor niets gezocht,
dát zou wel eens de waarheid kunnen zijn.