De Tweede Ronde. Jaargang 29

[p. 77]

Twee gedichten
Patty Scholten

Verpletterend

Er is een dier dat kop noch poten heeft.
Toch was 't beschavingsfactor nummer 1 en
men noemt het paard (voorzien van hoofd en benen).
De tractor heeft het paard voorbijgestreefd.

Ooit was hij last- en trekdier, strijdros, dreef 't
gemaal aan, dorste, draaide molenstenen.
Die schone motor is bijna verdwenen,
katalysator voor elk volk dat leeft.

Parijs. Haast tachtigduizend paarden deden
rond achttientachtig in de stad hun werk
en trokken koets of kar naar kroeg of kerk.

Het kruispunt bij Montmartre stond bekend
als ‘Carrefour des écrasés’. Gemend
werd er toen even slecht als nu gereden.

[p. 78]

De buizerd

De vrome vogel bidt voor ieder maal.
Hoog in het blauw laat hij zijn vlerken trillen.
Hij ziet de muizen, die van angst al rillen
voor gratis vliegles, kort en terminaal.

Hij kraakt hun kopje als een eierschaal
en voelt het zachte bontlijfje verkillen.
Nog even 't diertje op een oor na villen
en toetasten voor een klein bacchanaal.

De buizerd is een rover die frequent
zijn klauwen boort in fietsers dan wel trimmers,
zelfs in een motorrijdende agent.

‘Pas op voor buizerds!’ maant Staatsbosbeheer.
Men wist het niet, hij was in Holland immers
bijna verdwenen. Maar hij bidt hier weer.