De Tweede Ronde. Jaargang 29

[p. 88]

Twee gedichten
Frits Criens

Wondermedicijn

Nog even en dan ben ik honderdvier
Maar ‘opa’ is een scheldwoord, roept hij fel
Ik haal de honderdtwintig wel, kom hier
En voel het zelf, mijn hart gaat als een lier
Ik kan nog zonder bril en hoortoestel

Ik tennis in het herendubbelspel
Rij auto, klus wat af en toe, tuinier
En speel nog tuba in een blaaskapel
Mijn vrouwtje houdt me zeker jong, dat wel
Maar mijn elixer is trappistenbier

Begrijpt u nu dat ik vaak met hem strubbel,
Bestraft zijn echtgenote dit gepoch,
Zijn wondermedicijn heet zelfbedrog
Hij telt zijn vijftig tropenjaren dubbel

[p. 89]

Medicijnen

De één probeert met boksen uit te blinken
Of neemt per maand een importbruid op zicht
Een ander vindt het stoer zich klem te drinken
Een vierde mendelt graag met blinde vinken
Of schrijft uit ongeloof een spotgedicht

Een enkeling brengt ons Jehova's licht
Of ligt de hele dag in bed te stinken
Een volgende geeft puur uit burgerplicht
In azc's aan ama's onderricht
Of staat een nier af, zonder te verpinken
Maar met zijn allen staan we in de kou:
Een arrogante Haagse dictatuur
Verklaart het ‘beste’ medicijn te duur
‘Goedkoopte’ luidt het medisch ijkpunt nou