De Tweede Ronde. Jaargang 29

[p. 50]

Nederlandse poëzie

[p. 51]

Vier gedichten
Hans Hoenselaars

[Basta! kunnen zeggen als eerste]

Voor Karin Cziczinski

Basta! kunnen zeggen als eerste
woord - in de geest van tijgerbalsem, pantserplaten
om de onderarm, jongleren
met de halters, met een air van nix

te vrezen, vuisten op zijn eigen tafels
slaan, om alle grenzen onvertogen
teneinde laatste stenen boven, rekenen
met eerste hiërarchieën af

En: een zee van lenigheden weten plegen
zoals zich voeren laten (blind) zoals
het kind op zijn verjaardag (naar zijn eerste fiets?), kortom

met twee vingers op haar wang
tegen alle herenregels in haar schattig heten, zeggen
nimmer zonder gêne: komm?

[p. 52]

Contenance

dat is zijn eigen gedichten
blijven schrijven, juist
wanneer ze aan een Dame afgemeten
als een schoen met de maat van de leest
voor een voet in de taal van glas
en: bij de buiging bereid haar te verliezen
(d.i. uit het oog)

dat is de weg vooral
en een gezicht te hebben
te bewaren voor de dag
dat alle woorden opgeheven
en alle maskers af -

Golven
Studie in onverschrokkenheid

Geen zeil kajuit geen scheepsbeschuit
van kruipen sluipen van gemuit
van golfslagen vrij; geen gelakte nagel nog
geen ongeschoren baard noch
tand blijft onberoerd zolang wij varen- beurtelings: geheven
als een glas de duizend dode punten
over, in het tij van waden
neergelaten. Geen ontkomen aan. Ooit meer.

Maar Lief, wij gaan niet elke golf van naam
voorzien, weten hem eenvoudig ongeheten, d.i. baar te laten
om ons eenmaal zonder knopen
in de darm, met vuisten (stevig
in de scheepsjas), dan wel zonder handen
over het gladde dek te wagen -

[p. 53]

Still going strong^*

Voor J. Eijkelboom, 1.3.2006

Wanneer wij vandaag per slot
uw daden en laten memoreerden
u lauweren zouden
met bedenkelijke wensen
kwamen zoals: oude
dagen der geraniums
en het zachtste pluche met uitzicht
op Verzameld Werk

wie hield er dan zijn ogen
in het zeil van de stad, wie

haalde koffie, cornflakes, hamsterzaad
wie maakte dan de keukenkastjes schoon, en wat

wat te doen met de verwondering
die om gedichten vraagt -

* De redactie betreurt het overlijden (27 februari jl.) van onze medewerker.