De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 74]

Twee gedichten
Jan van der Pol

Pestkop

Ik had mijn broer wel honderd keer verweten
dat hij steeds lachte om mijn handicap.
Mijn woede vond een goede uitlaatklep
en nu kan ik die pestkop mooi vergeten.

Ik denk dat ik er nooit meer over rep,
sinds ik hem gister bij het avondeten
royaal vergeven en vergiftigd heb.

Schaamteloos

Te talrijk zijn de mannen die zich kwaad
en driftig tot hun vrouw en kinderen richten
of vloekend afzien van hun burgerplichten,
terwijl het schuim hen op de lippen staat.

Het zijn er velen die met hels gevloek
opvliegend en vol wrevel blijven tieren;
hun naasten moeten zich als bange dieren
verschuilen in een kille kelderhoek.

Die houding komt de mensheid niet ten goede
en maakt mij telkens uitermate boos,
of erger nog, ja, ik ontsteek in woede.

Op zulke schoten ben ik niet gesteld;
ik vind getier en boosheid schaamteloos
en haal mijn gram met grof verbaal geweld.