De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 54]

Drie gedichten
Ton Peters

Kermistijd

Vannacht zag ik mijn vader weer
het kermisgoud, de grote beer
de noorderzon
en in de geur van zijn tabak
de schiettent waar hij met gemak
een troostprijs won

Hij loodste me de hemel in
van carrousel en suikerspin,
de zoete beet
waarna hij weer tot held verklaard
als ridder op een houten paard
de nacht uit reed

Alleen de vrouw die toekomst las
uit handen of een bol van glas
ontbrak dit keer:
door overvloed aan eeuwigheid
was voor haar goktent van de tijd
geen ruimte meer

[p. 55]

Zin

En elke dag opnieuw dezelfde vragen
naar waarom en het begin van alle dingen
en wat het nut van slagers is of moeders
of helden of een hoed of halve varkens

Terwijl je niets meer bent dan zomaar deze zin
ontstaan ter hoogte van een mooie etalage,
die aangenaam oudbruine waar men hoeden
en ook de kwaliteit met hoofdletters en zo

Dus net voorbij de slager, de zeer zwierige
die met halve varkens over zijn schouder,
die speelt dat hij de held speelt in een film
waarin men meiden achteloos laat slingeren

Dat doen ze trouwens alleen voor de camera,
die meiden, denk ik, en dat de helden dagen
droog met halve varkens oefenen en tussendoor
sigaretten draaien of met hun moeder bellen

Hallo moeder, hier is uw zoon de filmheld,
ik ben gelukkig doodgewoon gebleven,
heel goed mijn zoon, we hebben je zeer lief
en bovendien het gras vandaag gemaaid

Maar dit terzijde want het zijn geen slagers
of filmhelden of eigenaars van hoedenwinkels
en evenmin hun moeder of terloops de straat
die weten waarom deze zin vandaag opeens begon

[p. 56]

Natuur

Ik heb vandaag maar tot natuur besloten,
onder bomen komt de eeuwigheid dichtbij
en waar geen bos is bieden vergezichten
vreugde en de aanblik van toevallig vee

Eerst nog voor de zekerheid een winkel,
een fles wijn, ja doe maar in een zak
want waar veel bomen zijn heerst algemeen
gebrek aan drank en deugdelijke kroegen

Dan op de fiets het laatste huis voorbij,
mijn God wat is uw schepping groot
en dan de voorkeur die U had voor horizon
daarboven blauw en verder domweg groen

En dat er sprake is van vlagen tegenwind
voordat ten slotte eindelijk het bos
en ja hoor, daar was eeuwigheid met paden
die steeds hetzelfde naar voren en terug

Steeds hetzelfde naar voren en terug
al voor de laatste bank de wijnfles leeg,
een wel zeer grote mus voorbij zien vliegen
en dan dezelfde paden weer naar voren

en terug binnen de grenzen van de stad
vermeld ik in een onvoorziene kroeg
dat ik dus even in de eeuwigheid vertoefde,
dat is een deftig woord zei men en dronk bier