De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 71]

Vier gedichten
Simon Knepper

Wat vliegt daar

Het buitelt om de twijgjes
en fluit zijn keeltje hees:
we noemen dit verleidertje
gewoonlijk pimpelmees.

Tenzij het glad en rond is,
niet bang is voor de poes
en sappig in de mond is;
dan heet het pompelmoes.

Oost, west

Een dagje Spijkenisse,
beetje vissen langs de dijk,
heeft iets zeldzaam onverbleekbaars
en iets breekbaars tegelijk.

De Pieterskerk in Rome,
waar je meer toeristen ziet,
heeft ook wel iets bezoekbaars
maar veel snoekbaars is er niet.

[p. 72]

[3]

Een winternacht. De aarde ligt
in diepe slaap verzonken,
maar achter 't ijle wolkendek
staan sterretjes te vonken.
En als de maan zijn spiegeling
laat wiegen op de zee,
dan flikkeren die sterretjes
parmantig naar benêe.

[4]

Onbestendig is het leven,
onberekenbaar het lot:
hier besproeit het zandwoestijnen,
elders bijt het in de strot.

Zo krijgt iedereen het zijne
maar tevreden is er geen,
want de armen worden armer
en de benen blijven been.