De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 50]

Zeven gorrekes
Igor Guberman^*
(Vertaling Hans Boland)

Een sigaretje roken, lekker sloom
en nevelig, hoort tot mijn topverrichtingen:
me laten gaan op mijn gedachtenstroom,
in bed, in alle mogelijke richtingen.

*

Voor mij persoonlijk had het leven zin
zolang ik mij aan éen principe wijdde:
nooit en te nimmer spande ik me in
en ik ontspande me te allen tijde.

*

Ik ben tevreden als ik weinig doe.
Jij holt van hot naar haar, maar zonder doel.
Mijn niksdoen maakt me blij in plaats van moe,
het jouwe leidt tot een bezweet gevoel.

* Igor Guberman - zie ook het Israël-nummer, herfst 1998 - is de bekendste levende Russischtalige satiricus. Hij woont sinds 1985 in Jeruzalem. De Russische maatschappij, het jodendom, seks, drank en zalig nietsdoen zijn de belangrijkste thema's van zijn eindeloze stroom vierregelige ‘gorrekes’.

[Russisch]

Что я люблю? Курить, лежать,
в туманных нежиться томлениях
и вяло мыслями бежать
во всех возможных направлениях.

Держусь я тем везде всегда,
что никогда нигде
я не даю себе труда
усердствовать в труде.

Нисколько от безделья я не маюсь,
а ты натужно мечешься - зачем?
Я - с радостью ничем не занимаюсь,
ты - потно занимаешься ничем.

[p. 51]

[Nederlands]

Het Russisch landschap is tot op het bot
mistroostig, akelig en deprimerend,
en met mijn innerlijk, als ik me rot
en diep ellendig voel, harmoniërend.

*

Niet voor niets hou ik van slapen
en verwarde dromen, want
zijn die geen verstandig wapen
tegen afmattend verstand?

*

Als ik niet slim en nuchter ben
en niet tot daadkracht word gedreven,
is mij dit nationale gen
niet door mijn ouders meegegeven.

*

Al kan ik vaak genoeg enorm genieten,
het leven is geen onverdeeld genot,
omdat je altijd dreigt tekort te schieten
als je niet werkt. Wat een onzalig lot!

[Russisch]

Тоскливы русские пейзажи,
их дух унынием повит,
и на душе моей чем гаже,
тем ей созвучней этот вид.

Спать не зря охоч я очень,
сонный бред люблю я с юности,
разум наш под сенью ночи
отдыхает от разумности.

Мой деловой, рациональный,
с ухваткой, вскормленной веками,
активный ген национальный
остался в папе или в маме.

С восторгом я житейский ем кулич,
но вдосталь мне мешает насладиться
висящая над нами, словно бич,
паскудная обязанность трудиться.