De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 44]

Twee gedichten
Jaap van den Born

Ledigheid

‘De Duivel slaapt nooit,’ wordt terecht gezegd
Wild briesend als een leeuw waart hij maar rond
Een bezig baasje zonder mededogen

Hij gaapt wel vaak met wijdgesperde mond
Of stommelt rond met roodomrande ogen
En hij verlangt voortdurend naar zijn bed

Maar altijd, naar zijn ledikant getogen
Vindt hij zijn oorkussen opnieuw bezet;
Nooit wordt het moede hoofd dus neergelegd

Steeds liggen twee geloven op zijn kussen
En Ware Liefde, daar komt niemand tussen

[2]

‘Schenk in!’ riep ik met snedigheid;
‘Mijn glas is weer vol ledigheid!’