De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 38]

Drie gedichten
Ed Leeflang

Zak en as

Ze trokken weg uit de zwijgende stad,
hingen nat goed over bottende takken,
liepen door stugge verwarde grassen.
Bruisend vlogen er zwanen over.
Ze zeulden met palen en spanden touw.
De weken gingen, ze zaten op kisten.
Ze telden zichzelf, ze telden hun kogels,
ze slachtten, verdeden, krabden met messen
modder van leer en wreven de lopen.
Weer vlogen zwanen luid bruisend over,
andere zwanen, eendere zwanen.
Licht bevuild steeg de maan in de hemel.
Ze stapelden hout, ze brachten hun offers
en zagen geen eind aan de plaag van verveling.

Afkomst

We hebben het over de genen
en over je ogen, die blauwe,
over dolfijnen en draken.
Stel dat je mijn lange
kleurloze dagen zal kennen,
mijn vroegere gehorige kamers,
nachten en maanden zonder genot.
Er is niet zoveel voor nodig,
slordig kijken, ongeduld,
iemands geprikkelde zinnen.

[p. 39]

Vóór de verlamming

Toen niets meer zin had, toen
ze wrokkend schopten in het zand,
maar voortstapten tussen krabben en hout,
lichtte de zee. Ze kleedden zich uit
en zagen hun lijven zilveren sporen
in onafzienbaar donker maken.

Zo waren ze bezig aan hun vaarwel,
even nog soepele dieren. Daarna zouden
wekkers en regens tikken. Dan werd het tijd
om in te binden, niets meer te wagen, de boel
de boel te laten en de bel de bel.