De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 184]

Gedicht
Boris Ryzji^*
(Vertaling Anne Stoffel)

Als ik terugkom uit Nederland, geef ik je Lego,
en dan bouwen we samen een prachtig kasteel.
Je kunt jaren en mensen tot terugkeer bewegen,
en ook liefde, wat zeg ik, er is nog zo veel.
Ik ging weg voor altijd, maar terug zal ik komen,
en dan reis ik met jou naar de zon en de zee.
Of we huren gewoon iets goedkoops voor de zomer
en we tellen ons geld en misschien valt het mee.
We gaan leven en luieren tot het gaat sneeuwen.
En als zoiets niet lukken mocht eventueel -
nou, dan stuur ik, mijn zoon, je uit Nederland Lego,
en dan bouw je maar zelf een fantastisch kasteel.

Я тебе привезу из Голландии Lego,
мы возьмем и построим из Lego дворец.
Можно годы вернуть, возвратить человека
и любовь, да чего там, еще не конец.
Я ушел навсегда, но вернусь, однозначно, -
мы поедем с тобоӥ к золотым берегам.
Или снимем на лето обычную дачу,
там посмотрим, прикинем по нашим деньгам.
Станем жить и лениться до самого снега.
Ну, а если не выӥдет у нас ничего -
я пришлю тебе, сын, из Голландии Lego,
ты возьмешь и постришь дворец из него.

* Boris Ryzji (1974-2001) woonde in Jekaterinboerg (vroeger Sverdlovsk), een grote industriestad in de Oeral. Na een studie geofysica werkte hij bij het Geofysisch Instituut aldaar. Als dichter debuteerde hij in 1994 in het tijdschrift Oeral, later maakte hij ook naam in Moskou en Sint-Petersburg. In 2000 nam hij in Rotterdam deel aan Poetry International. Hij kwam uit een ontwikkelde familie, maar presenteerde zich liever als een straatjongen, een drinker en vechtjas, vertrouwd met het harde leven aan de onderkant van de maatschappij. Op 7 mei 2001 pleegde hij zelfmoord. Er zijn drie bundels van hem verschenen; hij ontving twee literaire prijzen, waarvan één postuum. Dit jaar verschijnt bij uitgeverij Hoogland & Van Klaveren een keuze uit zijn werk, vertaald door Anne Stoffel en met een nawoord van Kees Verheul.