De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 87]

Twee gedichten
Thom Schrijer

Ochtendslaap

Vannacht de dingen weer in zwart op bijna zwart rondom
en eerder waar dan overdag. Je badjas, stil van manteling,

van dichterbij, de spiegel die jou repeteert uit onvermogen,
je huidgeraakte dingen eigenzinnig op een stoel.

Als ik weg begin te kijken, met andere ogen, zijn we al bij
de mannen met muziek, die zachtjes praten met hun

instrumenten. Er is geen dirigent, geen teken. Het park is
leeg en tussen ons is weer dat misverstand, dat ongemerkt

verbreken en maak ik mij weer zorgen, praat de woorden
die jij niet verstaat maar weet, terwijl ik praat, dat ik je

vinden zal achter je ochtendslaap, je geur, de blonde welving
van je rug, dat dit een weten is tussen droom en morgen.

[p. 88]

Mond

Het was nog nooit gelukt een mond te
maken in het lab, een oor, een kaak en zelfs
een onderbeen, dat was al fenomeen genoeg,
maar nooit een mond.

Hij beweegt zich alweer maanden door dit
glazen huis met nucleïnezuur en stamcellen,
overtuigt ze om maar voort te gaan met delen
en naar zijn vingerwijzen breedpotent te zijn.

En nu, op dit moment en na zijn laatste zacht
bevelen ontvouwt zich, wonderding, uit rimpels
na een rimpeling een mond.

Hij weet dat hij zijn handelen en denken nu
verwerken moet in gretige bestanden, maar
met de kweekbak in zijn handen is hij een
dromer weer, de bouwer van wat welhaast
een bloem, een wond, een medeweten,

dan opent zich en krult de mond zich tot de
omtrek van een woord en vraagt tot driemaal
toe - waarom -.