De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 198]

De elfenkoningin (I, IV, 10-12)^*
Edmund Spenser
(Vertaling Peter Verstegen)

Ze straalde in haar trotse vorstenstaat,

Haar blik hoog, daar ze 't aardse diep verachtte,

En hoog ten troon: wat laag is wekt haar haat,

Maar onder haar waanwijze voeten lag de

Gruwlijke Draak met grove vlekkenstaart;

Een handspiegel is in haar hand verrezen,

Waarin ze gaarne naar haar trekken staart,

Om er verliefd haar beeld uit af te lezen;

Want zij was schoon zoals geen ander levend wezen.

* In de vorige hoofdzondenummers zijn steeds enkele strofen vertaald uit The Faerie Queene, Book I, Canto IV, waarin respectievelijk de Afgunst, de Gulzigheid en de Hebzucht werden beschreven; canto IV beschrijft het Huis van Trots, het paleis van Lucifera, de personificatie van de Hoogmoed; zes raadslieden in haar dienst trekken haar gouden koets, nl. Afgunst (op een wolf), Hebzucht (op een kameel), Gulzigheid (op een zwijn), Ledigheid (op een ezel), Toorn (op een leeuw) en Wellust (op een bok); in dit nummer wordt Lucifera zelf bezongen.

[Engels]

So proud she shyned in her Princely state,

Looking to heaven; for earth she did disdayne,

And sitting high; for lowly she did hate:

Lo underneath her scornefull feet, was layne

A dreadfull Dragon with an hideous trayne,

And in her hand she held a mirrhour bright,

Wherein her face she often vewed fayne,

And in her selfe-lov'd semblance tooke delight;

For she was wondrous fair, as any living wight.

[p. 199]

[Nederlands]

Van brute Pluto wist zij zich het kind,

En van Proserpina, vorstin ter helle,

Maar zij vindt dat haar hoge staat het wint

Van dat soort ouders, zo doet trots haar zwellen,

Zodat zij Zeus, die veel heeft te vertellen

Ten hemel, met het vaderschap vereert,

Of wie in zijn plaats ooit de wet zal stellen:

Omdat zij slechts het hoogste ambieert

En als er iets nog hoger is, ook dat begeert.

Men noemde haar Lucifera, de fiere:

Zijzelf had zich gekroond tot soeverein,

Een rang waar zij zich valselijk mee sierde:

Geen erfrecht gaf haar recht op hermelijn;

Ze won haar rijk door tirannieke strijd

En kwaad waar zij haar buren mee belaagde,

Niet met de wet regerend, maar ‘beleid’,

Dankzij de steun van zes wijze bedaagden

Die met hun boze raad haar troon en scepter schraagden.

[Engels]

Of griesly Pluto she the daughter was,

And sad Proserpina the Queen of hell;

Yet did she thinke her peareless worth topas

That parentage, with pride sodid she swell,

And thundring Iove, that high in heaven doth dwell,

And wield the world, she claymed for her syre,

Or if that any else did Iove excell:

For to the highest she did still aspire,

Or if ought higher were then that, did it desyre.

And proud Lucifera men did her call,

That made her selfe a Queene, and crowned to be,

Yet rightfull kingdome she had none at all,

Ne heritage of native soveraintie,

But did usurpe with wrong and tyrannie

Upon the scepter, which she now did hold:

Ne ruld her Realmes with lawes, but pollicie,

And strong advizement of six wizards old,

That with their counsels bad her kingdome did uphold.