De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 58]

Dimensionaal
Kees Hermis

Mist is als een monnikskap over
hem heen gezakt, heeft zich steeds
meer verdicht, weegt als een molen-
steen. Hij tilt dit ogenblik niet weg.
Wat zich vertakt, beneemt het zicht,
drukt zwaar op hoofd en schouders.

Hij maakt een groots en weids gebaar,
een vogel die zijn veren schudt.
Maar dit verheelt niet dat de tijd
voorbijtrekt en veroudert.

Niet verder dan zijn eigen handen
reikt zijn ogenblik. De ruimte krimpt.
Wat overblijft is teruggegroeid tot
IK x IK x IK.