De Tweede Ronde. Jaargang 23

[p. 64]

Twee gedichten
Hendrik Jan Bosman

Hermetisch sonnet

Wat valt er ook tenslotte van te zeggen?
Veel beter is, het vers nog onverricht
Te staken, me bij zwijgen neer te leggen,
Dan dóór te schrijven uit gevoel voor plicht

U kunt er als u wilt naar blijven dreggen
Maar brengt slechts des te krasser aan het licht
Dat men nog beter rotsen kan gaan eggen
Dan ‘Het’ te willen zien in mijn gedicht

De diepste zin blijft altijd ongeschreven
Het goddelijke woord onuitgezegd
Waarom dan niet mijn vulpen neergelegd,

Waarom dan toch maar aan het woord gebleven?
U overschatte, naar ik vrees, mijn streven:
Dat is hierbij vervuld. Nu stop ik echt.

[p. 65]

En bekeerd zijn we ook al

Ik deed de voordeur open en een man
Die mij met brede lach stond op te wachten
Liet trots een koffer vol met koopwaar zien

Mijnheer, zo sprak hij, u heeft zitten smachten
Naar dat waarmee ik hier mijn brood verdien
De aanschaf zal uw leven zeer bekronen

Al klinkt het ongelofelijk misschien,
Ja, zelfs al menen sommige personen
Te weten dat men ook wel zonder kan -

Ik viel hem in de rede en sprak brommig:
U treft het niet. Ik ben bijzónder sommig