De Tweede Ronde. Jaargang 23

[p. 51]

Twee gedichten
Lou Vleugelhof

Oeverloos

Aan de overkant onzichtbaar land,
elke morgen geboren uit mist,
een denkbare schaduw die verschuift,
een woord tussen gedachtenstreepjes.

Ik zou een brug willen bouwen,
niet om over te gaan, maar om het bouwen
van spanten en peilers en spanning
en om er onderdoor te varen,
oeverloos tussen de oevers te blijven,
in de verste verte geen licht,
alleen een brug die hangt in de mist.

Mijn kleine drenkplaats

De navel van de aarde,
een kleine drenkplaats in mijn achtertuin.
Merels en mussen reinigen er hun veren
en strooien smaragden over hun staartpen
en vleugels. Als wasvrouwen aan de waterbron
staan ze het lopende nieuws toe te lichten.

Soms verdringen ze elkaar en kwetteren
onzin en roddel in elkaars veren,
pikken elkaar bijna het licht uit de ogen,
maar later staan ze weer parelend
zich te verzoenen in de navel
van de aarde, mijn kleine drenkplaats.