De Tweede Ronde. Jaargang 23 (2002)

De Tweede Ronde. Jaargang 23

(2002)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 44]
Drie gedichten L.F. Rosen Lichtende nachtwolkenGa naar voetnoot* Soms op zomeravonden verschijnen zij aan de rand van ons blikveld, op tachtig kilometer hoogte, ijl als zeventiende-eeuwse zakdoeken, ondoorgrondelijk als de gedragscodes van een verdwenen hofcultuur. Maar het hemelse zweet waarvan zij zijn gemaakt, bereikt ons niet. Onze stemmen horen zij niet. Onze grond bevochtigen zij niet. (Zij hebben de zwaarte overwonnen.) Onze gedachten willen zij niet. (Zo onbezonnen zijn zij niet.) Een kloppend hart hebben zij niet. En ze gaan te hoog voor onze kanonnen.

[pagina 45]
De nieuwe tijd De binnenruimten gaan weer open op het einde van het jaar. Kamer na kamer. Als balzalen staan zij te pronken. Tot diep in het huis gaan de lampen aan. Muziek neemt de plaats van wekkers in. Een wereld van kussens en haardkleedjes sijpelt langzaam de huiskamers in. En alle opgespaarde, vuurvergulde dagen worden in een keer opgemaakt... Het feest begint. Buiten steekt een eenzame archeoloog zijn schop in de levende, zwarte klei. Worteldraden verschijnen als de onderkant van een toupet. Grondwater hecht zich onder aan zijn schop, terwijl hij schraapt en wroet en onder elke laag de Romeinen bevroedt. Scherven, nog rood van hun nagloed, steken uit de grond als de pantserplaten van een kleine sauriër. Een voor een trekt hij ze op het droge. Naast zijn schop rekt een dikke worm zich uit als een Duitser die de branding nadert: De centrale haard van de Romeinse villa kan nu niet ver meer zijn... Eeuwenoud feestgedruis komt hem tegemoet.

[pagina 46]
Celgeschriften Celgeschriften waarin ik las: Schrijf alsof je in een dodencel zit... Laat elk woord dan nuchter zijn, nuchter als je was vlak na de daad. Als de ijswind die door de tralies naar binnen, en weer naar buiten blaast... Buiten is er het gemodder van mensen in de poedersneeuw... Elk zet een tralievenster neer voor de ander, in een eindeloze reeks... Ook hierbinnen heersen eindeloze getallen. Elk van ons is de middelste van 2 andere, rusteloze getallen... Het is als in een angstig scheepskonvooi midden op de Atlantische Oceaan, winter '43: Onder de waterspiegel zijn er grote en geheime bewegingen gaande en de scheepsrompen waren nog nooit zo kwetsbaar... Het zijn de dagen die wrikken aan je plaats... Met het verstrijken van de tijd zal een teken zichtbaar worden: Een datum die zijn periscoop boven de golven uitsteekt...	voetnoot* Een bestaand meteorologisch fenomeen. Het zijn ijle, lichtgevende wolken die hoofdzakelijk gevormd worden door stofdeeltjes die zich op zeer grote hoogte bevinden. (Noot van de dichter)

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

L.F. Rosen