De Tweede Ronde. Jaargang 22

[p. 118]

Twee gedichten
Ton Peters

Dokkum

Soms krijg ik post van zo'n verlichte Trooster
Die munt uit droeve zielen tracht te slaan,
Hij prijst zijn lessen levensvreugde aan,
Geheel verzorgd in zijn moderne klooster

Het vak geluk staat zelden op mijn rooster,
Ik heb er nooit examen in gedaan,
Toch zie je mij niet naar zo'n goeroe gaan,
Hij glimlacht iets te zalig op zijn poster

Op school verzuimde ik de godsdienstlessen
Waartoe ik volgens leerplan was verplicht,
Mijn Zijnsbesef werd uitgedrukt in zessen

En komt er soms een zendeling in zicht
Die vakbekwaam mijn geest probeert te flessen,
Dan vraag ik of hij weet waar Dokkum ligt

[p. 119]

Echtpaar

Het is een stel dat alles heeft gezegd
En enkel spreekt in lettergrepencode,
Zo'n stel dat de seizoenen en de mode
Een leven lang gevolgd heeft, levensecht

Ze kwamen langs de waterkant terecht
Niet om elkaar, maar om de tijd te doden,
Zij leest een lauwe liefdesepisode
Terwijl zijn blik zich aan de dobber hecht

Zal zuster Els voor dokter John bezwijken?
Het deeg is stevig om de haak gekneed,
Een kwestie van gevoel en blijven kijken

Dan klinkt opeens een simultane kreet
We zien het paar een hoogtepunt bereiken,
De dokter en de visser hebben beet