De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 44]

Twee gedichten
Thom Schrijer

Een weten^*

Hij meet het schorre zingen,
legt het neer in notenschrift,
telt voedselvluchten, jongen
en in gebraakte botrestanten
lettergrepen dier en tijd.

Hij meet gebied, de dichtheid,
niet de drift, het grof genot
van bij de aarde weg te klimmen,
te drijven op een boos en
buitensporig plan, de ijle kop
bij het slaan van prooien.

Hij schouwt, slaat exemplaren
in de ringen, maakt scherpe
drukken van een klauw, berekent
van een staartpen buigbaarheid
en breken

en houdt niet op een rover
op A-4 te dwingen en laat hem los
en blijft hem nabespreken.

* Met dit gedicht won Thom Schrijer de VU-Podium Poëzieprijs 2000 van de Vrije Universiteit in Amsterdam.

[p. 45]

Forensen

Zoals wij dagelijks van tijd
dat uur herhalen, de vreemde
innigheid, de achtertuinen
en gezichten.

Van taal de woorden langs
de rand, het zwarte landschap
van de krant, het routineuze
groeten.

Van spel de pose, spiegelspel,
het woordenloze zeggen.

De toon van onontkoombaarheid,
de trage halteplaatsen.

Wel denken wij op dagen dat er
woorden breken langs perrons
aan kopstations, aan overmatig
arriveren, aan een blindgemaakt
retour.