De Tweede Ronde. Jaargang 21



[pagina 89]
Twee gedichten Hendrik Jan Bosman Beschavingspeil Men schuifele in ganzenpas naar binnen Men drukke in 't voorbijgaan op een knop Ook als het licht ernaast al is gaan branden Men zoeke snel de verste hoeken op Vermijde 't midden, kleve aan de randen Men houde afstand, kijke niemand aan Maar stare met opeengeklemde tanden Naar hoe de cijfers der etages gaan Of desgewenst naar 't puntje van de tenen Stapt iemand uit, dan make men ruim baan Door net de kleinste doorgang te verlenen Die toont dat men het ‘sorry’ heeft gehoord Tot slot: nog meer dan schoppen tegen schenen Ja, strenger nog dan openlijke moord Is het verboden praatjes te beginnen In weerwil van verruwing en gekift Zit etiquette toch nog in de lift

[pagina 90]
Geboorte Een tijd van tijdloos dromen, nog-niet-zijn Van warmte, wiegen, van je zonder vragen Waarheen je maar gevoerd wordt laten dragen Geborgen in je schommelende schrijn Geen woorden nog, geen mensen, mijn of dijn Geen werk nog, geen gedachten die je plagen Je dommelt wat, in innig welbehagen Met een nog blanco, dicht omsluierd brein Maar hora est! Een onontkoombaar sein Scheurt dwars door jouw cocon. Het gaat je dagen: Je moet, al zou je nog zo graag vertragen, De kou, het leven in. Geboortepijn Je stapt dus uit. Het leven wordt weer echt: Een winderig perron op Duivendrecht