De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 48]

Twee gedichten
Peter van den Tillaart

Bevruchting I

Ik hoorde laatst een kiwi trots beweren:
‘Wij zijn uniek, want enkel onze soort
plant zich op twee diverse wijzen voort:
door kruisbestuiving en door copuleren.’

Een schimmel nam daarop verstoord het woord:
‘Wij kunnen door een merrie te bestijgen,
maar ook met sporen nazaten verkrijgen.
Uw hoogmoed is derhalve ongehoord!’

En ook de hop verbrak ontstemd zijn zwijgen:
‘Ik moet de kiwi erop attenderen
dat wij niet slechts succesvol coïteren,
maar ons is ook de windbestuiving eigen.’

Geen mens kan qua bevruchting aan hen tippen:
wij zijn veroordeeld tot uitsluitend wippen.

[p. 49]

Bevruchting II

De aalbes komt nooit tot de paringsdaad;
hij wordt door innerlijke strijd verteerd,
omdat zijn voorste deel bij paaien zweert,
terwijl zijn staartstuk op bestuiving staat.

‘Ik weet nooit,’ sprak een griet gedeprimeerd,
‘wat ik moet doen als ik wil minnekozen:
met vogels vrijen of met vissen vozen.’
Ze stierf als maagd, volslagen gefrustreerd.

Ornithologen hebben uitgeplozen
dat onze koekoeksboem ten onder gaat,
omdat hij instinctief zijn voorraad zaad
in ganzebloemenbedden pleegt te lozen.

Geen dier kan qua bevruchting aan ons tippen:
wij zijn bevoordeeld, want we kunnen wippen.