De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 48]

Mokumse meester
Paul van den Hout

Nostalgisch stemmend streek een lauwe
zuidwestenwind door dorrend blad,
dat huiverend in de laatste, flauwe
herfstzon om stervensuitstel bad.

Maar zwermen zwartgejaste kauwen,
de kraaienmars al, zonder dat
er vooralsnog veel viel te rouwen,
inzettend, speelden vals en plat.

Ik dwaalde door Carmiggelts ouwe
‘voortuin’ - plantsoen met Kronkelpad -
waar hij verstild, uit steen gehouwen,
in ironie verzonken zat.

Ik groette hem, in strikt vertrouwen,
liep naar zijn kroeg en dronk er wat.