De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 66]

Twee gedichten
Jan van der Pol

Netson

‘Wij hangen samen steeds maar onderaan;
zijn er geen andere sonnetstramienen?’
zo luidde laatst de klacht van twee terzinen.

‘Al sinds Petrarca, d'oude Italiaan,
zien wij kwatrijnen altijd boven staan,
alsof wij nooit die hoge eer verdienen.’

Meteen nadat de noodkreet werd gehoord
kwam er reactie van de twee kwatrijnen:
‘U laat terecht uw licht op onrecht schijnen,
want een en ander heeft ook ons gestoord.’

‘We gaan onmiddellijk en graag akkoord
met wisseling van onze werkterreinen.
Besef wel goed: Als jullie hier verdwijnen,
dan hebben wij voortaan het laatste woord.’

[p. 67]

Crematie

Na het passeren van het laatste uur
en van de laatste eer begroef men doden
gewoonlijk onder zand en onder zoden,
want dat was hier nu eenmaal de cultuur.

De lapjes grond zijn tegenwoordig duur,
dus kwam crematie steeds meer in de mode.
Dat is een pracht van hemelvaartmethode
waarbij u opstijgt uit uw eigen vuur.

U gaat als gas de ozonlaag doorboren
- helaas ongunstig voor het aards bestel -
maar door zo'n gat vindt u de hemel wel
mits u daarheen de weg weet op te sporen.
Zo niet, dan raakt u boven plompverloren
en dondert in het zwarte gat. De hel.