De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 55]

Drie gedichten
Erik Coenen

Aan een bontdraagster

Geen eenhoorn of sirene was ooit zotter,
geen hippogrief kon zoveel beesten zijn:
kruin van een wasbeer, hals van een konijn,
romp van een luipaard, armen van een otter,

tien vingers van een vos, kruis van een fret,
chinchillabenen onder beverbillen,
en al dit bonts loopt rond op krokodillen
en camoufleert een menselijk skelet.

Jij - mot van de marmotten, minkverminker,
strop van de dassen, lammerenverlammer -
maakt marters martelaars en draagt de jammer
van lynxen aan je rechter en je linker.
Toch huist er, binnen andermans cocon,
iets zuivers in jouw boezem. Silicon.

[p. 56]

Twee pastiches

(Vrij naar Horatius, Beatus ille...)

‘Gezegend hij die, zonder knarsetanden,
een vette bijstandsuitkering geniet
en pulkend in zijn neus of zakje friet,
met niets aan 't hoofd, voor ogen of om handen,

het voorjaar doorbrengt in de warme landen,
des zomers enkel zon en golven ziet,
in bed blijft als het in het najaar giet,
en 's winters wéér vertrekt naar verre stranden,’

verzuchtte eens een managing-director
die heerste over heel zijn market-sector
jaloers tot zijn belastingconsulent,

die hem advies gaf bij het borreleren
hoe nog voordeliger te declareren
tot aan de laatste zuurverdiende cent.

[p. 57]

(Vrij naar Quevedo)

Het leven vangt met tranen aan en poep,
gevolgd door boe en ba en kwijlebab,
dan prakjes, appelsap en rijstepap
gelijk met blokken, ratel, tol en troep.

Met builen, schrammen, snikken, snot en snoep
zet Kindertijd zijn eerste en laatste stap;
met puisten, peuken, drugs en dronkenschap
struikelt ook Puberteit over de stoep.

Dan volgen rompslomp, soaps en zoutjesdip,
dan kiften, scherven, huwelijk in 't slop,
en voor je 't weet is Rijpheid overrijp.
Tot slot, met kunstgebit en rimpelkop,
de rug gekromd, de glimlach schaars en sip,
loopt alles in de soep en uit de pijp.