De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 76]

Twee gedichten
Gé van den Bovenkamp

Ad mortem

Waarom dicht men zo weinig over gras?
Is het geen schande - zo u wilt een zonde -
dat dit juweel van kwelder en rotonde
nooit leidt tot poëzie en vanitas?

Zelf kan ik ieder uur, elke seconde,
sonnetten schrijven over dit gewas:
de kleinste soort, en daarvan weer elk ras,
verdient een eerste én een tweede ronde.

Van dreps en spelt kom ik poëtisch klaar
en zelfs een hanenpoot - het blijft een zwak -
leidt niet tot afkeer maar tot nieuwe oden.

Nog even en mijn liefste wens wordt waar:
straks lig ik in mijn allerbeste pak
voor altijd vlak onder de groene zoden.

[p. 77]

Voor boer en tuinder

De naam van het gewas dat wij hier eren
klinkt bij de liefhebber van lemon dry's
hetzelfde als in karavanserais.
Ook in het Thais schijnt-ie te existeren.

De plant zelf blijft door groeikracht imponeren
(een nachtmerrie voor kwekers van bonsais)
doch wil, hoewel verwerkt in foe yong hais,
in moestuin noch prieel erg goed floreren.

Beperk u daar maar tot de Edelweiss!
Wat zegt u? Kun je die niet consumeren?
En zijn u dit wat al te veel details?
Dan stop ik nu gelijk met discussiëren.

Wel wil ik voor mijn vers de Booker-prize:
het is het allereerste over maïs.