De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 72]

Portret van een heer
Rina van der Wel

Groot zien we hem. Donker. Haast
even zwaar, onbeweeglijk als die stoel
en toch: verbazing in zijn ogen
maakt hem licht. Geen vijftig jaar

bewoner van dit huis, maar plotseling
gekomen in deze kamer en gezet
tussen de dingen waarin de middag is.
De wereld waar hij vandaan kwam

tot uitzicht gesloten in het raam: velden,
een donkere bomenrij en verder, veel
verder weg de stad tot silhouet verzacht.
Verlangen is herinnering en je weet niet

waaraan. Hij zal wel opstaan, zich voegen bij
vrouw, kinderen, personeel. Straks. Eerst moet
door zoveel stilstand heen beweging komen in
de hand naar het glas dat volgeschonken wacht.