De Tweede Ronde. Jaargang 17



[pagina 45]
Achter de zeewind Job Degenaar ligt de zee, ontembaar, heimelijke wetten volgend, haar slag houdt me gevangen dood is nog een verte van bomen in de avond, hun toppen onbewogen als in een lang vergeten landschap 't leven gutst uit de dageraad, gloei, uitwaaierend tot het ijsvuur van de sterren eilanden kennen geen wanhoop waar schepen als dromen verglijden, meeuwen als gedachten deinen de liefde, het water, ze stromen maar, stromen over het witte zand dat zich staande houdt: vrij, blijvend