De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 68]

Twee gedichten
Jan van der Pol

De onbekende x

De x is nogal onbekend,
een toonbeeld van abstractie,
al ziet ons land hem vrij frequent
op elke taxi.

De x is desondanx een plaag
en vraagt veelvuldig om correctie.
Als ik me aan die letter waag,
ontbreekt perfexy.

De x heeft wel iets excentrieks,
een vreemde met iets eigens:
hij heeft iets van vier molenwiex,
dus iets bedreigends.

De x is zelf een paradox
die bezig is met bijbellezen,
op zoek - modern of orthodox -
naar exegese.

De x is van ons aller Trix
die nooit gekleed is in confectie.
Ze heeft altijd iets koninkliks
en glimlacht sexy.

De x was lang geleden 10,
dat was de mening der Romeinen,
maar nu zet men een kruis, indien
iets moet verdwijnen.

Da's jammer dus voor Nederland.
Lijn Foxhol-Axel kruist met name
lijn Texel-Baexem. Da's frappant.
't Is uit. Ex. Amen.

[p. 69]

De letter Q

Qua leefstijl leeft de q niet nu,
zijn huw'lijk heeft een lang verleden
als trouwe partner van de u
en daarmee is hij zeer tevreden.

Qua hersens weet de q ook nie
zelfstandig wijsheid uit te stralen,
want enkel en alleen met i
kan q een hoog i.q. behalen.

Qua wezen is de q een haan
die nimmernooit een ei zal poepen.
Hij houdt ervan vroeg op te staan
en heel hard qkeleq te roepen.

Qua vorm gelijkt de Q een ei
dat uit de kip is komen zakken
waarbij toen uit haar batterij
een kippeveer is blijven plakken.

Qua sekse doet de Q samsam.
Het lijkt een lijfje met een penis
en toch het vrouw'lijk pictogram,
zodat hij eigenlijk een queen is.

Qua afkomst is de q antique.
We erfden hem van de Romeinen,
maar allengs werd hij oud en ziek
en zit nu zielig weg te kwijnen.

Qua leven is de q halfdood.
Zijn lijden is een lange kwelling,
omdat men nooit kordaat besloot
dat hij mag blijven in de spelling.