De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 57]

Twee gedichten
Syb de Lange

Mendelssohn

Mijn kind speelt een verlokkend allegretto,
ik zit veraf en luister naar zijn toets -
de zang, hoe zoet, herschept mijn hart tot ghetto
van klacht en wroeging.

Toch, als in een koets

op hoge wielen, palfrenier de jongen,
de vroeg gestorven meester als koetsier,
groet ik, van radeloze pijn verwrongen,
de liefste, en reis opnieuw,

opnieuw van hier.

[p. 58]

Nuages gris, sinistre

Wist jij, dat Liszt - je weet wel, grijze manen,
gepukkeld adelaarsgezicht, Mephisto,
jong, aan 't klavier, ruim baan scheppend voor Wagner,
en zelf vader van 't oratorium Christus -

oud, sterk nog, zwart getoogd in Villa d'Este
omwaaierd wijd van tuinen en fonteinen,
en zittend onder eeuwige cypressen,
vergroeide tot een kale boom, die schrijnend

zijn naakte stam prijsgaf aan nieuwe tijden,
takken als sprieten, spiedend in de wolken,
in eenzaam, visionair, vreemd, bang, grauw lijden -
hoor mijn jong kind hem, diep verwant, vertolken.