De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 48]

Drie gedichten
Duco van Weerlee

Vader en zoon

Na de regen en het drogen schuilt
Darta bij mij op schoot. Zijn kille
voeten op mijn voeten, mijn armen
om zijn armen.
Langzaam voel ik zijn rumoer verstillen,
zijn hoofd zwaarder worden en daar zit ik
met een slapende tiener op schoot.
Ooit kende ik een kipje dat op mijn knie
op stok wilde, maar dit vaderschap weegt
zwaarder. De opstelling dwingt tot
eerbied, jeuk en kramp. Geen heilige
of hij is door beproevingen gegaan.

Maar hoe vleiend zijn koninklijke
overgave. Hoe verheffend
slaapt mijn kind.

[p. 49]

Water en vuur

Wayan klimt in een boom. Ketut verzinkt
in trance. Onze jongens melden: uitzicht
op ver en de gunst van dorpsgenoten in
het onzienlijke.
Laten we nu eten, bidden en vrolijk zijn.
Een beetje gokken ook.
Happend naar lucht klimt Wayan nog één keer
in de boom. Verveeld van eigen vraatzucht
zakt Ketut voorbeeldig in de diepte.
Daarna wankelen de anderen over sawahdijkjes
naar huis. Wij redden het wel in de tijd
tussen vruchtwater en brandstapel.

Tot dagelijks gedoe ons verlangen
dempt, vervalst, verbittert.

Holland of Bali

De geur van Hollandse sloten, of het wit
van pasgekookte rijst? Sterker nog: een
wulpse brij met boter, suiker, snuifje
kaneel, of een hartige hap met kippelevertjes,
pindasaus, verse krupuk?
Snuivend en smekkend ondervraag ik mijn hart.
Een verwarde veldmuis piept in het voorhuis.
Kikkerkabaal en windmolens, schildersluchten.
Kikkerkabaal en windharpen, stromende sloten.

Boven een haag van palmen fonkelt een vlucht
reigers tegen de regenlucht, verkondigend grote
blijdschap. Laten we zeggen: welbehagen.