De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 202]

Twee gedichten
Aleksander Poesjkin

[1] (Vertaling Magriet Berg en Marja Wiebes)

Ik had u lief: en van die liefde gloren
Misschien nog altijd sprankjes in mijn hart;
Maar laat die liefde u niet langer storen;
Laat mij geen oorzaak wezen van uw smart.
Ik had u lief, in stilte en gedreven,
Van schuchterheid en jaloezie ontzind;
Ik had u lief, oprecht en teer, God geve
Dat iemand anders u ooit zo bemint.

[Russisch]

Я вас любил: любовь еще, быть может,
В душе моей угасла не совсем;
Но пусть она вас больше не тревожит;
Я не хочу печалить вас ничем.
Я вас любил безмолвно, безнадежно,
То робостью, то ревностью томим;
Я вас любил так искренно, так нежно,
Как дай вам Бог любимой быть другим.

[p. 203]

Herinnering
(Vertaling Werkgroep Slavistiek Leiden)

Als voor de sterveling de luide dag verstomt
En op de uitgestorven pleinen
De vage schaduw van het nachtlijk duister komt
En slaap de zorgen doet verdwijnen,
Dan rijen zich voor mij in diepe stilte aaneen
De smartelijk doorwaakte uren:
Ik moet in nachtelijke ledigheid, alleen,
Het knagende berouw verduren;
Dromen verdringen zich, mijn denken raakt verward
In sombere gedachtenstromen.
Herinnering ontrolt zich woordloos in mijn hart
Doet beelden in mij boven komen.
Met afkeer lezende mijn levensboek,
Beween ik de gebeurtenissen,
Hoe bitter ik ook klaag, hoe bitter ik ook vloek
De regels zijn niet uit te wissen.

Воспоминание

Когда для смертного умолкнет шумный день
И на немые стогны града
Полупрозрачная наляжет ночи тень
И сон, дневных трудов награда,
В то время для меня влачатся в тишине
Часы томительного бденья:
В бездействии ночном живей горят во мне
Змеи сердечной угрызенья;
Мечты кипят; в уме, подавленном тоской,
Теснится тяжких дум избыток;
Воспоминание безмолвно предо мной
Свой длинный развивает свиток;
И с отвращением читая жизнь мою,
Я трепещу и проклинаю,
И горько жалуюсь, и горько слезы лью,
Но строк печальных не смываю.