De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 183]

Twee gedichten
Arseni Tarkovski^*
(Vertaling Peter Zeeman)

Portret

Niemand die zich naast mij zet.
Aan de muur hangt een portret.

Over de geportretteerde
Zie ik vliegen rondmarcheren.

Als mijn blik haar blik ontmoet,
Vraag ik: ‘Gaat het u daar goed?’

Vliegen kruipen rond haar ogen,
En zij antwoordt afgewogen:

‘Hoe voel jíj je daar alleen
In je lege huis van steen?’

* Arseni Tarkovski (1907-1989), de vader van de beroemde filmregisseur, schreef filosofische lyriek in de traditie van Tjoettsjev en Fet. In de jaren zestig leidde hij een ‘poëzie-studio’ waar hij jonge dichters het vak leerde.

Портрет

Никого со мною нет.
На стене висит портрет.

По слепым глазам старухи
Ходят мухи, мухи, мухи.

- Хорошо ли, - говорю, -
Под стеклом в твоем раю?

По щеке сползает муха,
Отвечает мне старуха:

- А тебе в твоем дому
Хорошо ли одному?

[p. 184]

[Het huis slaapt, de bewoners zijn vertrokken]

Het huis slaapt, de bewoners zijn vertrokken.
Leeg, zondeloos, ziet het geen dromen meer.
Het huis bekijkt zichzelf met dichte ogen,
Maar kan zich niet herkennen in zichzelf
En schrikt ineens verwilderd op, wanneer
Een druppel uit de kraan spontaan omlaagplopt.
De afvoer zwijgt, net als de telefoon.
Slaap verder, huis, zo'n stilte hoort gewoon
Bij zoveel kuub aan leegte. Je bewoners
Zijn naar je onderweg en brengen tijd mee
In glazen potten, blauwe emmers, kruiken.
Ze zullen alle ramen openzetten,
Je zult het spoedig voelen tochten, huis.

Zeg, loopt de klok nog? Nee, de klok staat stil.
Word wakker, huis, want kijk, we zijn weer thuis!

[Russisch]

Дом без жильцов заснул и снов не видит.
Его душа безгрешна и пуста,
В себя глядит закрытыми глазами,
Но самое себя не сознает
И дико вскидывается, когда
Из крана бульба шлепнется на кухне.
Водопровод молчит, и телефон
Молчит.

Ну что же, спи спокойно, дом,

Спи, кубатура-сирота! Вернутся
Твои жильцы, и время в чем попало -
В больших кувшинах, в синих ведрах, в банках
Из-под компота - принесут, и окна
Отворят, и продуют сквозняком.

Часы стояли? Шли часы? Стояли.
Вот мы и дома. Просыпайся, дом!

[p. 185]