De Tweede Ronde. Jaargang 14



[pagina 36]
Drie gedichten J. Houtsma vermeer fecit hij kijkt haar heel lang, heel doordringend aan met zijn koolzwarte ogen. dan schildert hij, met één vloeiende streek van een zacht penseel een helderrood lint op haar blauwe mouw. verbaasd eet zij een vijg terwijl hij de glans aanbrengt en zich vervolgens zuchtend begraaft in haar tere vlees.
alles betrekkelijk weimar 1823 hofraad rehbein voelt goethes pols en vindt hem ‘monter, ja zelfs lichtvaardig’. het hart van de dichter, zijn logge runderhart, bonkt verzoenend. de omstanders knikken en raadplegen zakhorloges.
[pagina 37]
in de ruime, de lichte, de typisch 18e-eeuwse kamer, heeft de een het 18.24 u., de ander houdt het op 18.30 u.
ancien regime in het kasteel van de duc de luynes, in dampierre, zijn de vrouw des huizes en twee vriendinnen, ergens rond 1895, ten tijde van de affaire dreyfus, ten prooi aan angst voor de revolutie. de duchesses de luynes & de brissac en de comtesse de vogüé, alle drie in verwachting, staan in de salon als een school licht verbaasde vissen bij elkaar. vlaggen, trommels, de vertoornde ogen van furies op de barricaden! half verstikte kreetjes rijzen als bellen uit hun monden. moet dit hen nu treffen? ze deinzen terug achter de sofa. mompelen vive la france. de overgordijnen roeren zich statig. statig roert zich hun vrucht.