De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 38]

Twee gedichten
J. Eijkelboom

Stadstuin

In dat carré kon 's winters
baksteen rinkelen als glas,
de hemel stond dan zo strak
dat het haast gonsde.

Maar al vroeg in het jaar
liep er lauwe lucht in
die kom, ging men er zich
met schoffels roeren.

De onhandigste aller vaders
caramboleerde er
met de carbolineumkwast
bij de dorstige schuur.

Moeder keek toe hoe
de zware Pers, meegenomen
door mijn reisvaardiger broer,
over de klopstok werd gelegd
door haar twee zonen.

De Keltische krakeling
van haar matteklopper sloeg
er nog zoveel woestijnzand uit
onze klei raakte ondergestoven.

Al helderder werden de oude patronen.

[p. 39]

De la musique

De zangeres in flamboyant satijn
mocht even rusten, luit en
viola da gamba vlochten
het ritselend struweel

waaruit de blokfluit klonk
als een vogel, maar ook
zoals geen vogel ooit
gezongen heeft.

Spitsneuzig, sluikharig meisje,
recht zittend als Whistlers Moeder,
rokken tot op de grond
voor jou zocht ik

in de mahoniehouten kast
en vond daar tussen stug linnen
het woord kwinkeleren
terug.

Sirenes zongen niet meer
maar lispelden
in het donker onderaan de trap
van de glibberige steiger.

Ook lokten ze mij niet,
niet in die zin
dat ik op hun dringende bede
de trap afging.

Ze noodden mij liever
om onder lamplicht
op glinsterende keien
als over water door te lopen.