De Tweede Ronde. Jaargang 14



[pagina 66]
Twee gedichten Yke Schotanus Op de blauwhouten hemel een goudgele zon En daarvoor, onbeweeglijk, een beeld, een vaas bloemen, bepoederd met gipskruid: de clown Komt hij zo maar tot leven Zet hij een optocht op poten Steekt een trompetje Slaat het stof uit zijn trom Vullen zijn ogen het podium Scheppen zijn armen muziek - Acrobaten, prinsessen, kinderen, zebra's Schudt hij honderden handen, Kijkt ontroerd in het rond Wil hij gaan zitten, Loopt alles weer leeg Staat hij op, licht het op Gaat hij zitten, verdwijnt het Schudt hij steeds minder handen Valt hij terug op zijn stoel, blijft Het hout van de hemel en goudverf, de zon.

[pagina 67]
WNC (bij een halfgesloopt kraakpand) Huilen, je ziet het Een gevel van regen Een gat in de stad En de kogel kraakt broos ook jouw schedel Beschadigt het aanzicht Slaat hulploos je hand Maar ach, meelij, wat is het Straks om de hoek stap je vrolijk de stad in En je koopt je een hoed en een lekker gebakje Angst is het, afweer de afkeer van lelijkheid hand die je aantast je eigen vertrokken gezicht Het is weerzin, de weerwil die de muren weer rechtzet het steen weer doet spreken en de regen weer wegveegt Dat wil.