De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 92]

Drie gedichten
Co Woudsma

Kleine wereld

Alleen maar hier. Hoogspanningslijnen zijn
haast uitgegumd. De vogels zijn vervlogen.
De roodoranje zon hangt laag te drogen.
Gemengd met mist doen dingen minder pijn.

Bij elke stap ontstaat een stukje sloot.
De koude doet de wateren kalmeren
en Marokkaanse meisjes bestuderen
het verse ijs. De vissen willen brood.

De wereld volgt de wandelaar en rust
als hij verdwaald raakt in de witte nacht
en in de stilte niet meer weet welk land

hem nu omgeeft en welke vreemde kust
daar kraakt. Maar achter zwevend schijnsel wacht
de poort van het Chinese restaurant.

[p. 93]

Geheel verzorgd

De tiende dag, langs flats, voorbij
de laatste hema, ziet u eerst
een viaduct, daaronderdoor
een houten dorpje zonder kerk,
daarna loopt u de polder in.
Blijf op de weg, die links en rechts
door groene bomen wordt begrensd.

Aan 't eind een klein en dicht café
waarlangs een olietanker vaart.
U draait zich om en wordt in 't dorp
gestoken door een wesp, u plukt
een willekeurig blaadje, wrijft
vergeefs, en dronken van geluk
en pijn keert u naar huis terug.

Subjectief

Ik keek zolang naar jou
totdat je mooi was, in de tram.
Je onverwisselbaar gezicht,
versierd met puistjes, roserood,
beschouwde ik als iets vertrouwds.

Hoe kan het dan, dat jij niet weet
van dit galant gedicht en dat
je daar niet aan voldoet
omdat je iets te lelijk bent
en ik door fantasie verwend?

Een lege, lege fantasie
rijdt almaar verder in lijn 3.