De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 200]

Don Juan als kind
Rainer Maria Rilke
(Vertaling Peter Verstegen)

Je zag in zijn slank lijf al zeer aanwezig
de strakke boog die aan geen vrouw vergaat;
en soms was aan zijn voorhoofd af te lezen
wat voor een neiging er uit zijn gelaat

sprak tot een vrouw die hij voorbij zag gaan en
die een vreemd beeld van vroeger voor hem sloot:
hij glimlachte. Hij was geen kind van tranen
meer dat in duisternis zichzelf vergoot.

Terwijl een onbekend nieuw zelfvertrouwen
hem troostte en zijn trekken overtoog,
verdroeg hij ferm de oogopslag van vrouwen,
waarin bewondering die hem diep bewoog.

Don Juans Kindheit

In seiner Schlankheit war, schon fast entscheidend,
der Bogen, der an Frauen nicht zerbricht;
und manchmal, seine Stirne nicht mehr meidend,
ging eine Neigung durch sein Angesicht

zu einer die vorüberkam, zu einer
die ihm ein fremdes altes Bild verschloß:
er lächelte. Er war nicht mehr der Weiner,
der sich ins Dunkel trug und sich vergoß.

Und während ein ganz neues Selbstvertrauen
ihn öfter tröstete und fast verzog,
ertrug er ernst den ganzen Blick der Frauen,
der ihn bewunderte und ihn bewog.