De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 26]

Zolderpanorama
Maarten Doorman

I Eerste maandag

De daken varen langzaam door de lucht
met een teveel aan schoorstenen.
Meeuwen willen er niet aan
en ontlenen aan dat misverstaan
de snellere beweging van hun vlucht.

Hoor de sirene.

II Nacht

Op zee is het zo niet donker
en zijn de lichtjes hoger
dan het geflonker hier onder de golven.
En al vloog er zojuist nog een witte vogel,
het water van de nacht heeft nu
een leven bedolven dat huiverend schijnt

op antennes en de lijst van een huizenromp.
Geen ster, geen sirene die de koers bepaalt.
Ochtend kom voor de maan daalt.

III Grindpaden

Rondom de platte daken in de zon:
weinig hebben ze te maken met
het darmgerommel uit de stad,
met het gegons veraf van de straten.
Meeuwen weten dat, eksters
en wat spreeuwen op een schoorsteen.

[p. 27]

 

Wind waait straf

 

over grindpaden

 

tussen gazons van lucht,

 

waait strak

 

als tijd door een kalender.

 

 

 

Wind polijst het licht.

 

Hier begint straks een wandeling

 

naar steeds ontwender onderdak,

 

weg van zicht op overzicht.

 

 

 

Vogels is het hierboven bekend.

 

Toch laten ze achteloos ook

 

zich vallen als was in de grond

 

iets van hun gading en waren niet zij

 

tot die bodem bestemd.

IV In de benen

Van grote hoogtes valt

veel te bezingen
met gierende wind en aeolusharp,
vogelkeel en rietfluiten van een cent

maar heel ver reikt zo'n orkestratie
niet. Hier op de hoederand van het leven
is hooguit een moment te zien
van onvoltooid verleden gewoon
en misschien wat berooid tegenwoordigs,
beneden in ruw patroon geharkt.

Met het dode gevoel dat in de benen blijft

als een niet werkende roltrap betreden wordt
is wat je hierboven opschrijft gelijk
wat er beneden aan schort.

Sirene.

Waarom niet de daken op.