De Tweede Ronde. Jaargang 10



[pagina 23]
Twee gedichten Wim Brands Het model Zij praat zoals ze denkt dat het moet. Hoe mysterieus de oogopslag, hoe elegant de voet. Nooit heeft een bezoeker aan die oude vrouw gedacht. Opgesloten voor een stoffige eeuwigheid raakte ze met elke slag haar naam meer kwijt. Hoeveel schoonheid er in lelijkheid schuilt, zegt hij. Beiden raken het beeld nu een paar keer aan - schuifelen verder, voldaan over wat heiligschennis lijkt. Nooit zullen ze bij die oude vrouw stilstaan, noch bij dit simpele feit: dat zij in een heel leven niet zo vaak werd gestreeld.

[pagina 24]
Daggeldster Ze loopt tussen varens als het komt. Plotseling. Maar ze voelt dat het er al tijden was. Rechts van haar kaf van bouwland dat elk voorjaar een grauwe stoppelbaard heeft van wat maanden zo klein, zo tersluiks in het donker heeft geleefd. Woedend slaat ze een vlinder van zich af. Haast zich. Maar op tafel buiten wacht zelfs geen vuile kom. Ze kijkt naar de lucht en ziet hoe een wolk zich vergrijpt aan de zon. Die zon komt terug, denkt ze, en voelt voor het eerst pijnlijk nauwkeurig het gewicht van de laatste zak graan op haar rug. Draait zich om en ziet binnen naast de koeien voor de slacht onder geel licht haar matras, het nachtkastje, de almanak die nog van haar grootvader was. Ze lacht, want voor wie niets heeft, is niets teveel. Zelfs niet de zekerheid te moeten sterven in een hoek van andermans deel.