De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 25]

Twee gedichten
Meindert Inderwisch

de lach in dit verblijf wordt gewogen
rondgespeeld en bespied maar niet gedeeld
de taal laat hier geen kinderen uit en
onderwerpt zich aan de zwakste leerling

de glans die in dit duister arriveert
wordt bestreden in plaats van verwelkomd
het beeld van de indringer is bekend
al bezit hij talloze gedaanten

er bestaat geen schoonheid of vergeving
lege verhalen worden geruild en
ieder hangt aan zijn gevallen toren

[p. 26]

 

ik mis de jonge vrouw die na ieder

 

glas wendbaarder werd en haar ziel buiten

 

de greep van het terras en de hele

 

stad die daar aan vastgezogen zat wist

 

 

 

te houden en die mij kon liefhebben

 

omdat ze zag hoe ik lachte achter

 

de geopende deuren van deze

 

warme avond terwijl bleke handen

 

 

 

zich ook achter mijn rug uitstrekten naar

 

wat leven wilde en vleugels begon

 

te ontwikkelen in de droge wind

 

 

 

ik mis de jonge vrouw die de geur van

 

water op mijn handen achterliet en

 

de richtingen die haar stem verkende