De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 38]

Nederlandse poëzie

[p. 39]

Twee zeegedichten
Job Degenaar

De zee

Hier nu zindert de chaos niet meer

de stoelen op het strandterras
hurken als oudgedienden bij elkaar

Het is gebeurd dus tussen ons
en alles van toen is zilver nu: dit
eiland, de zee, de vogels

‘Passing ships have come and gone,
There'll be just you and me to lean upon’

maar de meeuwen riepen
dat het tijd was -

Wat bleef is een bewogen foto
waarop je in spijkerjack
de lens in lacht, je hennahaar
verwaaid, op een eindeloos
verlaten strand aan een zee die

allerinnemendst liegt

[p. 40]

Orpheus aan de Bretonse kust

Op een ledige achtermiddag,
toen m'n lier aan de wilgen hing,
tornde ik tientallen mosselen los,
gooide ze levend in kokende landwijn,
vernielde een zeekreeft met een tang
en spietste slakken uit hun bunkers

heroïsch weekten na afloop
m'n handen in citroensap

Die nacht roeide ik over zee en kwam
in een mui die me meezoog naar de Styx

Hades, mild gestemd, gaf me alsnog
de kans Eurydice te halen -

Had ik maar niet omgekeken
- ze was al bijna bovengronds -
naar de nimf die me passeerde

de eerste stralen zon vingen nog net
de sardonische triomfblik van Poseidon.